Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
't Is vooreerst geschreeuw; men sluit de winkels, de uitstallingen der kooplieden verdwijnen; dan vallen enkele schoten; de menschen vluchten; geweerkolven donderen tegen de deuren; men hoort de dienstmeiden op de plaatsen der huizen meesmuilend zeggen: "er is wat gaande."
Hier sluit ook Falkland nièt meesmuilend matigheids- en bezadigdheidshalve de deur. Het spreekt echter vanzelf dat de heer P. E. Zwaluw dat jaar den Nobel-prijs verwierf en aangezien het ongepast is een Verhaal van avonturen als een nachtkaars te doen eindigen, vermeldt de auteur, ter wille der volledigheid en der stemming zijner nieuwsgierige lezers, nog dit prettig slot:
»Ja, mylord! het is gebracht," sprak de Jan ook met de buiging die hij van zijn meester had afgezien, en zweeg meesmuilend met een gezicht of hij er nog iets had bij te voegen. »En wat is het antwoord?" vroeg Frits in zekere spanning. »Een raar antwoord, mijnheer! Mijn meester heeft mij verboden het over te brengen." »Zooveel te noodiger is het ons te weten."
En zoo brak de dag aan, waarop Gunzelin met het meesmuilend welbehagen van een ouden wellusteling, wien in den herfst de liefelijke lente toelacht, de schoonste jonkvrouw van den Rijn in zijn trotschen burcht zou binnenleiden. Gerda, die het zachte karakter van haar overleden moeder bezat, had zich in het onvermijdelijke geschikt.
"Zoo iets komt meer voor." "En kunt gij hem uit dien slaap wakker maken? Dat zou ik wel eens willen zien." "Niets gemakkelijker dan dat!" antwoordde dokter Antekirrt meesmuilend. "Kijk goed toe, kolonel." En na het voorhoofd van Carpena met de vingertoppen aangeraakt te hebben, opende hij met vaardige en lichte hand de oogleden van den lijder, en zeide toen: "Word wakker! ... ik wil het!
Zwijgend legt hij het boek weg, en zegt meesmuilend: »Ik had niet gedacht, dat je zoo sentimenteel waart, Suze! En ook niet, dat je zooveel geduld hadt om op me te wachten.... 't Is al laat." Suze boog het hoofd. De donkere lokken vielen over hare bleeke wangen. Zij stamelde haperend: »Die regels zijn waar.... Ik had niet moeten blijven...." Van Reelant zag verschrikt op.
Een paar van het volk waren reeds naar beneden gegaan, en ze brachten zeven flesschen, welgeteld. De schipper bezag ze meesmuilend, en hij likte zijn baard, of hij iets smakelijks had gegeten. "Dat is in orde, maats. En nou de kok nog!" Deze kwam al hijgend aanloopen, in rechter- en linkerhand een paar flambouwen. Onderwijl had de schipper de zeven flesschen met buskruit gevuld.
»'t Is vernuftig uitgedacht," zegt Marling, »maar de molen staat te laag; hij kan geen wind genoeg vangen." »En als hij op den heuvel stond," antwoordt Lena, »dan zou het water de schepraderen niet kunnen bereiken. Zoo hapert het altijd hier of daar." »Goed gezegd," meent Marling meesmuilend.
De griffier Heerbrand verscheen inderdaad na tafel en toen men koffie gedronken had en de schemering reeds was gevallen, gaf hij meesmuilend en zich welgemoed de handen wrijvend te verstaan, dat hij iets bij zich had, hetgeen gemengd door Veronica’s mooie handjes en in den passenden vorm gebracht, om zoo te zeggen gefolieerd en gerubriceerd, allen op dezen koelen October-avond welkom zou zijn. „Voor den dag dan maar met het geheimzinnige ding, dat u bij zich hebt, geachte griffier,” riep conrector Paulmann; maar griffier Heerbrand greep in den diepen zak van zijn overjas en bracht in drie tempo’s een flesch arak, citroenen en suiker te voorschijn.
„Vergun mij, juffertje,” zeide de oude meesmuilend, nam een grooten kwast en besprenkelde, nadat zij dien in een koperen ketel gedoopt had, den schoorsteen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek