Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
De Hemel zal haar zoo jong niet doen sterven.« »St!« zeide mevrouw Maylie, terwijl zij haar hand op Oliver's hoofd legde. »Je denkt als een kind, arme jongen. Maar ondanks dat, wijs je mij op mijn plicht.
»Wat bedoelt u?« »Dat uit te maken, laat ik aan jezelf over,« antwoordde mevrouw Maylie. »Ik moet nu naar haar terug. God zegene je!« »Ik zie u vanavond toch nog?« vroeg de jonge man gretig. »Strakjes,« antwoordde zijn moeder, »als ik van Rose terug kom.« »Vertelt u haar, dat ik hier ben?« vroeg Harry. »Natuurlijk,« antwoordde mevrouw Maylie.
Sikes in slaap gesust had, naar Rose Maylie op weg was om daar haar vrijwillige zending te volbrengen, liepen op den Great North Road, in de richting van Londen, twee personen, aan wie ons verhaal eenige aandacht dient te schenken.
De beide andere heeren liepen met gespannen gezichten in en uit en gedurende de korte oogenblikken, dat zij binnen waren, spraken zij apart. Eens werd mevrouw Maylie weggeroepen en kwam, nadat zij bijna een uur lang weg was geweest, terug met oogen, gezwollen door het schreien. Dit alles maakte Rose en Oliver, die niet in de nieuwe geheimen deelden, zenuwachtig en ongerust.
De ontmoeting had plaats onder groote ontroering van weerszijden. »Moeder!« fluisterde de jonge man, »waarom hebt u niet eer geschreven?« »Ik had geschreven,« antwoordde Mevrouw Maylie, »doch bij nader bedenken besloot ik den brief achter te houden tot ik het oordeel van dokter Losberne wist.« »Maar waarom« zei de jonge man »waarom de kans te loopen van wat toch bijna gebeurd was?
Giles, die in deze luchtige manier om de zaak te behandelen een onrechtmatige poging zag, zijn roem te verkleinen, antwoordde eerbiedig, dat het niet op zijn weg lag, hierover te oordeelen; maar hij meende wel, dat het voor de tegenpartij geen gekheid was geweest. »Zeker, je hebt gelijk!« zei de dokter. »Waar is hij? Wijs me den weg. Ik kom nog even hier eer ik wegga, mevrouw Maylie.
Als ik 't kwalijk genomen had en weg was gegaan, zooals velen zouden gedaan hebben, zou het u later gespeten hebben en dat niet zonder reden.« »'t Spijt mij erg als iemand u onvriendelijk behandeld heeft,« antwoordde Rose. »Denkt u er maar niet meer aan. Vertel me waarom u mij wou spreken. Ik ben Miss Maylie.«
Brownlow, terwijl hij mevrouw Maylie een wenk gaf, nader te komen. »Ga voort.« »U kon niet uitvinden, waar die menschen heen waren getrokken,« zei Monks, »maar waar vriendschap onmachtig blijkt, baant haat zich dikwijls een weg. Na een jaar van slim onderzoek ontdekte mijn moeder het en vond het kind.« »Zij nam het mee, nietwaar?« »Neen.
»Ik heb er niet op tegen, dat u uw vriend er in haalt, als ik den mijne er in mag halen,« zei de dokter. »We moeten er over stemmen,« antwoordde Mr. Brownlow, »wie is het?« »De zoon van die dame, en de.... jeugdvriend van deze jonge dame,« zei de dokter, met een knikje naar mevrouw Maylie en een welsprekenden blik naar haar nichtje.
Het souper is opgediend en Oliver, die alleen is in de kamer hiernaast, zal wel beginnen te denken, dat wij genoeg van zijn gezelschap hebben en een of andere duistere samenzwering smeden om hem de wijde wereld in te jagen.« Bij deze woorden reikte de oude heer zijn hand aan mevrouw Maylie en bracht haar in de kamer, waar het avondeten klaar stond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek