United States or Dominican Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nee, kom, laten we nou blij zijn, laten we nou vroolijk zijn.... D'r ontbreekt niets aan m'n geluk, dan één enkel ding.... En wat? 'n Zoen. Die krijg je straks, hoor? Lieveling.... O, Max, wat kijk je sentimenteel.... Ja, dat kan 'k óok wel. Maar pas nu maar op. Ben je niet bang, dat ik je al je vinnige reprimandes en boozigheden betaald zetten zal? Nee, daar ben 'k heelemaal niet bang voor.
"Ja, een zeer dicht, bijna ondoordringbaar woud", beaamde de Portugees; "wilden wij het Oostelijk omtrekken, dan zouden daartoe maanden noodig zijn. Maar Westelijk komen wij aan de Oebanghi, dicht bij de stroomversnellingen van de Congo." "Maar zou het de reis niet bekorten als wij dwars door dat woud trokken?" vroeg Max Huber. "Ja, het zou een paar weken uitsparen."
Maar lang had ik 't niet uitgehouden. Dat weet ik nu wel. Liefje, kan jij óok al zoo echt-meisjesachtig jaloersch zijn? Vermakelijk! Lach jij maar.... jij begrijpt niet, dat ik me eigenlijk vernederd door je aanzoek moet voelen. Jij? jij? vernederd door 'n aanzoek van mij? van mij, Max? Grappig kind!
En waarop zy altyd geantwoord had: Wel neen, Max, dááraan kanje je niet onttrekken! We zullen zien hoe't eenvoudige, schynbaar onbewogen Lebak Havelaar meer kostte dan alle vorige uitspattingen van zyn hart te-zamen genomen. Maar dit wisten zy niet! Zy zagen de toekomst met vertrouwen te-gemoet, en voelden zich zoo gelukkig in hun liefde en in 't bezit van hun kind ...
Hij was dichter bij haar gekomen, en had zijn eenen arm om haar hals geslagen, en zijn andere om haar middel gelegd. Toen had hij haar aangekeken, vleiend en dringend.... zou zij dáár zelfs ongevoelig voor blijven? en had haar snel de lippen gekust. Maar zij weerde hem af, zacht maar beslist, totdat hij haar loslaten moest. Max, doe dat niet.... Waarom niet? waarom niet?
Acht dagen vóór de geboorte van zyn kleinen Max, bezat hy 't noodige niet om 't yzeren wiegje te koopen waarin zyn lieveling rusten zou, en weinig tyds te-voren nog had hy de weinige versierselen zyner vrouw opgeofferd, om iemand bytestaan, die gewis in beter omstandigheden verkeerde dan hyzelf. Maar dit alles lag al weer ver achter hen toen zy waren aangekomen te Lebak!
.... maar zooveel van je goede gaven te verspillen, zonder dat je er zelf éénig voordeel van hebt, dat kan 'k van iemand zooals jij niet begrijpen. Leg maar neer, dank je. .... Max, lieve jongen, ik ben zoo blij, dat je niet weet, wie ik ben. Oog in oog zou ik nooit zoo tegen je durven spreken, als ik nu aan je schrijf. Nee, dat is te begrijpen, voor den drommel.
Hij ging staan voor het raam, en tuurde in de straat, zóo weg in zijn gedachten, dat hij geen acht gaf op de schouderkloppen van Karel: Kom, Max, boy, ben je nou gek? of op de troostredenen van Sneeuw, dat Jan zoo'n vreeselijk berouw had, of op het gekerm van Jan zelf, die zijn stem had teruggekregen, en schreeuwde, dat hij het nooooit weer zou doen....
Hij zou daarom de vergadering tot het laatste toe blijven bijwonen, hoewel hij ongenoodigd verschenen was, om al te groote roekeloosheid te voorkomen. Rustig zat hij op zijn stoel, en luisterde, en rookte de eene sigaar na de andere. Max, wiens gezicht van geanimeerdheid blonk, zat in zijn bureaustoel de vergadering te presideeren.
In alle couranten der wereld is daarover geschreven en ook Max Huber en John Cort hadden alles daarvan gelezen. "Hij!" riep Max Huber, "van wien men nooit meer iets gehoord heeft!" "En van wien men ook wel nooit meer iets hooren zal!" voegde John Cort er bij.
Woord Van De Dag