Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Het ijzeren hek van het koor, waar bisschop Maurice ligt begraven onder een tombe, waarop zijn beeltenis prijkt in geciseleerd en geëmailleerd brons; de zilveren kandelabers van de Capilla Mayor, het hoogaltaar, de medaillons, die de pijlers van den hoofdbeuk versieren, de grootsche trap, die naar het Pellejeria-portaal voert, het zijn allen meesterstukken van smeed-, ciseleer-, en beeldhouwkunst, waarbij groote vormenrijkdom wordt beheerscht door den zuiversten smaak.
"Goed," hernam weder Prins Jan; en na een oogenblik zwijgens voegde hij er bij: "Bardon, het is noodig, dat gij een waakzaam oog houdt op Maurice de Bracy, zóó echter, dat hij er niets van merkt; en onderricht mij van tijd tot tijd van zijne bewegingen, met wien hij spreekt, en wat hij doet. Verzuim dit niet; gij zijt er verantwoordelijk voor." Hugo Bardon boog en vertrok.
In 1912 brengt de afgevaardigde Aynard in de Kamer het rapport uit van de commissie van onderzoek, en eindelijk in December 1914 kondigt Maurice Barrès aan, dat hij het wetsvoorstel opnieuw zal indienen aan het Bureau van de Kamer.
Uit het gerechtelijke onderzoek, dat bij deze gelegenheid volgde, en hetwelk het Wardour Handschrift uitvoerig mededeelt, blijkt, dat Maurice De Bracy over zee ontsnapte en in dienst van Philips van Frankrijk ging; terwijl Philips De Malvoisin en zijn broeder Albert, Preceptor van Templestowe, ter dood gebracht werden, ofschoon Waldemar Fitzurse, de ziel der samenzwering, met verbanning vrij kwam, en Prins Jan, om wiens wille alles ondernomen werd, zelfs geen verwijt van zijn goedaardigen broeder ontving.
"Als Maurice mij verraadt," zei Prins Jan "als hij mij verraadt, zooals zijn gedrag mij doet vreezen, dan zal ik zijn hoofd hebben, al raasde Richard zelfs voor de poorten van York!" Wek in Hircaniës woestijn den tijger, Ontruk den hongerigen leeuw zijn prooi; 't Is min gevaarlijk, dan het smeulend vuur Der dweepzucht aan te blazen! Anonymus. Ons verhaal keert thans tot Izaäk van York terug.
Maurice Strakosch wreef zich de handen van genoegen, dat zijn "truc" zoo wonderwel geslaagd was. Dat marcheert prachtig, waren mijn eerste woorden, toen ik hem bij de contrôle zag staan. Inderdaad. Mevrouw Strakosch zal ook in haar schik zijn. Hoezoo? Over al die cadeaux voor haar zilverkast. Meen je dat werkelijk?
Besloten werd de volgende zittingen in een kleinere zaal te houden en minder publiek toe te laten. Den volgenden dag, 22 Februari, is het niet Cauchon, die ondervraagt, maar Maurice Beaupère, één van de zes afgevaardigden, die de Parijsche Universiteit tegen den aanvang van het proces in allerijl naar Rouaan had gezonden om deel te nemen aan het geding.
Vicomte Maurice, met wien zij op dat oogenblik leefde, kostte het niet weinig moeite om zich aan dat ontembare, naar vrijheid snakkende karakter te wennen, en met een met jalousie sterk geoxydeerd ongeduld wachtte hij op den terugkeer van Musette, die hij naar Marcel had zien gaan.
Die Parijzenaars denken met vreemdelingen toch maar alles uit te kunnen halen!.... Verbeeld je, bij mijn vraag naar een portret van Maurice Barrès biedt men mij een photo van een geheel gladgeschoren heer aan. Ik zeg natuurlijk, dat ik het portret van Maurice Barrès moet hebben, dien ik persoonlijk ken en dat ze zich vergissen.
Maar neen, Maurice! ik acht u te meer om uw deugdzame standvastigheid. Er zijn zeer noodige dingen te verrichten, welker uitvoerders wij beminnen noch achten; en er kunnen weigeringen zijn om ons te dienen, welke hen, die ons verzoek van de hand wijzen, in onze achting doen rijzen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek