Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Even behoedzaam als hij gekomen was, gleed hij terug naar de plaats, waar Kees nog altijd rustig lag te slapen, en strekte zich weer op zijn mat uit. Eenige oogenblikken later sloop ook Amat terug naar zijn legerstede. Hij keek eens naar de beide slapende mannen en legde zich ter ruste. Geruimen tijd daarna kwam er weer beweging in Marti.
In het vuur der vervolging, zich zeker wanende van hun prooi, hadden deze blijkbaar niet op de rivier gelet. Daardoor waren ze veel dichter bij de waterval gekomen, dan ze gedacht hadden. Eensklaps zagen ze het bootje van Kees en Marti tusschen de steenen door in den ziedenden stroom verdwijnen. Nu eerst beseften ze hun eigen gevaarlijken toestand.
Hij begaf zich naar het beekje in de nabijheid van het huis om een verfrisschend bad te nemen. Toen hij terugkwam, had Marti reeds rijst voor hem klaar gezet. Na het eenvoudige maal sprak Marti: »Heer, ik heb vannacht, toen u al sliep, nog geruimen tijd met enkele Dajaks zitten praten. Eén van hen was meermalen in het Lawit-gebergte op de jacht geweest.
Het bruine water, dat groote hoeveelheden takken en bladeren meesleurde, schoot met groot geweld, al schuimend en draaikolken vormend, om de vele hoeken en bochten heen. Al hun stuurmanskunst werd vereischt, om te voorkomen, dat het ranke vaartuigje tegen de steenige oevers gesmeten en verpletterd werd of in een draaikolk verdween. Plotseling schreeuwde Marti: »Een riam!"
»Dat is wel mogelijk, heer," zei Marti met een bedenkelijk gezicht, »maar ik ben geen blanke en ik vrees, dat mijn hoofd niet zoo heel stevig op mijn schouders zal staan, als ik in handen van die Dajaks val." »Je wilt me toch niet in den steek laten, Marti?" vroeg Kees een beetje ongerust. Als zijn trouwe helper niet meeging, zou het voor hem zoo goed als ondoenlijk zijn, de tocht door te zetten.
Bovendien zal ik Marti, uw helper, bijstaan in het werven van een paar Dajaks. Ik zal ze een paar amuletten geven voor niets." »Goed, Amat, help ons, zooveel in je vermogen is." »Wanneer gaan we vertrekken, heer?" »Over een paar dagen, denk ik. Zoodra ik mijn besluit genomen heb, zal ik het je zeggen. Eerst moet ik zeker zijn van mijn dragers."
Het waren alleen eenige beenderen en lappen van kleeren; de dieren der wildernis hadden anders niets overgelaten. Met één oogopslag zag hij, dat het hoofd ontbrak. »Gesneld!" zei hij tegen Marti. »Ja, heer!" antwoordde deze. Op 't zelfde oogenblik verkende hij de naaste omgeving. »Hier is een mutsje, heer!" »Een Maleier, Marti! dan is het een Maleier!" schreeuwde Kees opgewonden.
Na eenige uren bereikte men de monding van de Tekoeng. Zoo was Kees eindelijk op de rivier, die hij met zooveel moeite gezocht had. Hij kon niet laten zijn blijdschap te uiten tegen zijn trouwen Marti, die echter als steeds de zaak kalm en ongeloovig opnam. »U zult het nest wel leeg vinden, heer. De Maleier zal al wel hier geweest zijn." »De ellendeling!" riep Kees, plotseling boos wordend.
Op hetzelfde oogenblik werden ze met boot en al opgeheven. Toen smakten ze neer in de diepte.... Snel als de gedachte was de djaloer onverlet over de rotsen heen geschoten en gleed voorwaarts in het lagere gedeelte van de rivier. De mannen zaten versuft te kijken, nog altijd de handen om de boorden geklemd. Kees herkreeg het eerst zijn bezinning. De djaloer stond vol water. »Hoozen, Marti!"
»Welk dorp is het voornaamste?" vroeg Kees weer. »Het huis van Petinggi Datoek, heer." »Is dat nog ver en kunnen we daar gemakkelijk komen?" »Twee dagen loopen, heer." »Dan kunnen we er morgenmiddag zijn," zei Kees tot Marti. Hij wist wel, dat een Dajak op reis gewoon is veel tijd te verpraten in de huizen, die hij passeert.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek