Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Natuurlijk leefden er in wezenlijk coelibaat, maar de meerderheid van den lageren clerus was »gehuwd« en »ofschoon zij« naar de treffende woorden van den martelaar Angelus Merula »hunne concubinen geen echtgenoot durfden noemen, hielden zij haar toch als zoodanig in eere«, of, om met een hedendaagsch grondig kenner der middeleeuwen te spreken, Mr.
~Drift.~ Montaigne vertelt, hoe een zijner kennissen, die een martelaar was van de jicht, en wien het gebruik van gerookt en gezouten vleesch verboden was, weigerde dit na te laten en voor die weigering de navolgende kluchtige reden gaf, namelijk, dat als hij hevige pijnen leed, hij er iemand over moest kunnen doorhalen, en dat het hem verlichting schonk, wanneer hij nu eens op den ham, dan op de worst, dan weder op 't rookvleesch kon vloeken.
Sint Hubertus, opvolger van Lambertus, liet eene mooie, groote kerk bouwen op de plaats, waar de heilige martelaar een gewelddadigen dood onderging en bracht naar die kerk, het stoffelijk overschot van Sint Lambertus over. Rondom ontwikkelde zich eene bisschoppelijke stad, met hare kerken en torens, hare abdijen, hare talrijke bedehuizen, hare scholen.
»Heel goed, maar dat's nog geen reden voor een schilder om een martelaar te steenigen met rotsblokken, zooals geen mensch in staat is ze te tillen." »Hm ja! ik had gladde keitjes moeten geven, heel rond, heel glanzig, heel doorzichtig, niet waar? Zoo iets dat de toeschouwer van de gewone soort »heel mooi" vinden zou, en waar hij volstrekt »niet akelig" van werd."
Ga, bid ik u; volg uw eigen lot, en laat mij aan het mijne over!" Cedric wilde nader vernemen wat het oogmerk was, waarop zij zoo duister zinspeelde, maar hij hoorde de donderende stem van Front-de-Boeuf, die uitriep: "Waar blijft die trage priester? Bij den heiligen Jacobus van Compostella, ik zal hem tot een martelaar maken, zoo hij hier toeft, om verraad te stoken onder mijne bedienden."
»Mijnheer zal gelijk hebben, maar ik ken in den ganschen kalender geen heilige of martelaar die zoo heet, ofschoon ik mij heb laten vertellen, dat het toch een bijbelsche moet zijn." »Wel zeker is het dat; een Oud-Testamentische, denk maar aan Noach: Sem, Cham en Jafet!"
Ook weet men te Butten, nabij Tongeren, te verhalen, dat uit het graf van den heiligen martelaar Evermaar, die als vrome pelgrim den H. Servatius te Maastricht wilde vereeren, een slank en bevallig boompje met verrukkelijken bladerdos en de heerlijkste vruchten opgroeide.
Hij predikt godsvrucht en broederliefde; aan de grooten der aarde herinnert hij hunnen plicht en laakt hun zondig leven. Helaas! zulks doet hij niet ongestraft; wreede moordenaars heffen hunne bijl tot hem op en koelen hunne wraak in het onschuldig bloed van den martelaar.
Wellicht is er geen gebouw in ons vaderland, waaraan voor het geheele Nederlandsche volk zulke dierbare herinneringen verbonden zijn als aan het Prinsenhof te Delft, de laatste woning van Prins Willem van Oranje, waar hij voor het heil zijns volks werkzaam was en als een martelaar voor dat volk en de zaak der vrijheid stierf.
De Antwerpsche grond droeg zijne wiege en hoorde zijne eerste zangen, Brabant werd verheerlijkt door zijne schoonste meesterstukken; op den grond van Vlaanderen heeft hij gezwoegd en geleden ... in den schoot van Vlaanderen moest Willems rusten; want, was hij ook niet een Vlaamsch held, een vaderlandsch martelaar?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek