Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Zij legde het medegebragte boek neder op hare kaptafel en ontdeed zich van haar hoed en mantille. Al woog dat hoedje geen nederlandsch lood, haar kapsel had daaronder een weinig geleden, en zij wilde in de eerste plaats die wanorde herstellen. Zij trok hare handschoenen uit en bragt, met een bevallige beweging van beide armen, het kapsel weder in zijne natuurlijke plooi.
Ik ben in wol gekleed, maar geen schaap . Ga een kaars aansteken voor je majari ; ze heeft die wel verdiend. Nu, nogmaals vaarwel. Denk niet meer aan Carmencita, of ze zou je een weduwe met houten beenen tot vrouw bezorgen . Dit zeggende trok zij den grendel van de deur weg en eenmaal op straat, wikkelde zij zich in haar mantille en liet mij haar hielen zien. Wat zij had gezegd was juist.
Zij stond op, wierp haar houten nap weg en deed haar mantille over het hoofd ten teeken dat zij bereid was te vertrekken. Men bracht mij mijn paard, zij steeg achter mij op en wij reden weg. Je wilt me dus wel volgen, Carmen lief? zeide ik na een poosje. Ik volg je in den dood, ja wel, maar ik zal niet meer met je leven. Wij waren in een eenzame bergengte. Ik liet mijn paard stil houden.
Tegen het uur van den paseo komt er echter leven in haar; dan wordt het losse deshabillé tegen den tirannieken vestido of zijden japon, de sandaal tegen het satijnen schoentje, en de rebozo tegen den tapalo, of kleinen geborduurden shawl, verwisseld, die even als de spaansche mantille op het hoofd rust; en of het dan regent en waait of fraai weder is, dit doet niets ter zake het rijtuig wacht, en de vrouw of dochter des huizes rijdt uit.
Zij had een afkeer van het merinos en schaamde zich over het pluche. Haar vader had haar nooit iets geweigerd. Eensklaps was zij ingewijd in de geheimen van den hoed, van het kleedje, van de mantille, van het laarsje, van de manchette, van de stof die goed staat, van de kleur die past, deze wetenschap, die van de Parijsche vrouw iets zoo bekoorlijks, zoo innemends, zoo gevaarlijks maakt.
Zij droeg een heel korten, rooden rok, waaruit wit zijden kousen met meer dan een gat erin te voorschijn kwamen, en kleine schoentjes van rood marokijn, vastgemaakt met vuurkleurige linten. Zij had haar mantille losgemaakt om haar schouders te laten zien en een grooten ruiker acacia-bloemen, die uit haar hemd stak.
Gij moest haar naar de kerk hebben zien gaan, met de breede zwarte falie, eerst hangende over de schouders, met vrij wat meer gratie dan waarmee b. v. mijn nicht haar mantille draagt, en dan, bij 't ingaan van de deur, over 't hoofd, dat haar lief, devoot gezichtjen er effentjes uitstak. Maar dat daargelaten!
Suze trad aarzelend eenige schreden vooruit. Van Reelant gevoelde zich wat beklemd, en sprak niet. Hij zette zijn hoed op het gesloten klavier en zag, dat Suze voor den spiegel bij den marmeren schoorsteenmantel bezig was voorzichtig de breede, nieuwe linten van haar mooi hoedje los te strikken. Terstond vloog hij haar ter hulp, en nam hij de kanten mantille en den hoed uit hare handen.
Miss Campbell gevoelde zich gelukkig, de nieuwsgierige, praatzuchtige wereld der badplaatsen ontvlucht te zijn. Zij ging uit, zoo als zij in het park van Helenaburg rondgedrenteld zou hebben, gekleed met het »rokelay," hetwelk haar als een mantille omgaf en het kapsel met de eenige »snod" versierd, een lint in de haren gewonden, dat den jeugdigen schotschen schoonen zoo lief staat.
Maar gij treft het nu zoo slecht met de drukte. Daar komen waarlijk de Pauwelsen al aan, en de meester met de schoolkinderen. Ik moet toch even mijn hoed en mantille afwerpen. Maak intusschen kennis met mijn neef Leopold van Zonshoven, die ook op de Werve is aangeland, omdat hij te Z. moest zijn echter niet voor dienstzaken, zoover ik heb kunnen nagaan."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek