Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
De zool van een sandaal kraakte, sinister, bijna, in deze somberte. Een man liep het park door, van af het paleis, hield stil voor het kleine huis van Crispina, tikte op de deur. De deur opende, op het atrium. Ben jij het, Crispinus? vroeg een vrouw. Ik ben het, antwoordde de man en ging de deur in, het atrium binnen. De deur sloot.
Zij knielde naast hem neder en drukte zacht hare lippen tegen de zool van zijn sandaal, hoe bestoven die ook was; zij kuste die nog eens en nog eens. Haar gansche ziel lag in die kussen. Daar bewoog hij zich weer en prevelde in zijn slaap: Moeder ... Amrah, waar is ... Het was bijna te veel voor de arme vrouw.
Vrees niet: die huivring zal niet duren, De Titan is niet overmand. Maar zie omhoog waar door de azuren Spleet van dien sneeuwtop scherp-getand, Op hellende winden tredend zijn voet In gouden sandaal hij straalt Onder veeren gekleurd in purpergloed Ivoor gelijk door een roos bebloed Een Gedaante daalt, Uit zijn rechterhand oprijzend blinkt Een staf door een slang omkringd.
Des avonds te gast, haalt de vrouw de pastei En vult hem de bierkruik en schotel daarbij, En, moest ook haar man in de modder zich keeren, Zal de Barvoeter Monnik geen peluw ontberen. Sandaal dan en koord en kap ga het wel; 't Geloof aan den Paus en de vrees voor de Hel; Want rozen op aard, zonder doornen te plukken, Mag alleen aan den Barvoeter Monnik gelukken.
Blijf, zeide zij, mat. Hij volgde haar, het atrium uit, naar binnen, in het kleine huis. Op den drempel bleef hij nog staan, zijn sandaal kraakte; hij schrikte, nerveus en luisterde uit.... Stemmen.... fluisterde hij. Zij, ook angstig, luisterde.... De nacht drukte zwoel en laag. Gij, edele Martialis? hoorden zij, buiten, Lavinius Gabinius verwonderd zeggen.
De redenaar Q. Hortensius had hier een landgoed, dat later in het bezit van de keizerlijke familie gekomen is. Bavius en Maevius, twee rom. pruldichters, benijders en bedillers van Horatius en Vergilius. Baxea of Baxa, meestal plur. baxeae, soort van schoeisel, soms als een sandaal, soms als een schoen, doch van zeer lichte stof vervaardigd, b.v. van papyrus of van palmbladeren.
Tegen het uur van den paseo komt er echter leven in haar; dan wordt het losse deshabillé tegen den tirannieken vestido of zijden japon, de sandaal tegen het satijnen schoentje, en de rebozo tegen den tapalo, of kleinen geborduurden shawl, verwisseld, die even als de spaansche mantille op het hoofd rust; en of het dan regent en waait of fraai weder is, dit doet niets ter zake het rijtuig wacht, en de vrouw of dochter des huizes rijdt uit.
De prediker zweeg stil, fronste de wenkbrauwen, verbaasd over zulk een schandaal. De verontwaardiging smoorde de stem in zijn keel, en hij slaagde er slechts in te blêren, terwijl hij met zijn vuisten op de balustrade van den preekstoel beukte. Dit had uitwerking: de oude vrouw liet haar sandaal mopperend los, en, herhaaldelijk een kruis slaande, ging ze vroom op haar knieën liggen. "O zoo!
Zelfs zuster Poetê dacht aan heel wat anders. Een man naast haar was zoo vast in slaap gevallen, dat hij over haar heen omviel, en haar japon in de war maakte. De goede oude greep haar houten sandaal en begon hem wakker te timmeren. Onderwijl riep ze hem toe: "Och, ga weg, wildeman, beest, duivel, karbouw, hond, verdoemeling!" Zooals te begrijpen was ontstond er een tumult.
Voordat de bezoekers de ziarat verlaten, vertoont men hun die relieken en nog een paar andere; bij de lans behoort een mooie, bewerkte ijzeren boog; de rozenkrans bestaat uit een tiental kralen ter grootte van een klein ei; het beroemde brood lijkt op een versteende beschuit, en dan zijn er nog een houten sandaal en de horens van de geit van den heilige.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek