Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Nadat ik den gewonden Vogel gedood had, maakte ik mij gereed tot het bestraffen van deze brutale klanten; zij echter hadden zich, zoodra het geschreeuw van hun ongelukkigen makker zich verstomde, dadelijk weer naar hunne veilige boomtoppen terugbegeven en waren alle verdwenen, nog voordat ik mijn geweer geladen had."
De kapitein en zijne manschappen kwamen hier hun makker begraven op den bodem van den ontoegankelijken Oceaan! Neen, nimmer was mijn geest zoo ontroerd! Nooit hadden indrukwekkender gedachten zich van mij meester gemaakt! Ik wilde niet zien, wat ik toch voor oogen zag! Het graf werd intusschen langzaam gegraven.
Uilenspiegel sprak: Gij zult gewroken worden, assche van Klaas. En hij zond een kogel in 't voorhoofd van een der ruiters, die dood van zijn peerd viel. De andere, die niet wist van waar die onverwachte kogel kwam, werd bang, en dacht dat vijanden in het bosch verborgen waren. Hij wilde vluchten met het peerd van zijn makker.
Hij schold op zijne makkers, die hem dus in het gevaar lieten; hij begreep niet, dat Frans en Jan, thuis gekomen zijnde, van niets durfden reppen om zelf geen straf te beloopen; hij wist niet, dat de eerste na den maaltijd, met zijn vader naar Hondsholredijk was gewandeld om eenige reparatiën op te nemen die aan het huis van Prinses Amalia aldaar noodig waren; ook kwam het volstrekt niet bij hem op, dat én de een én de ander zich overtuigd hielden, dat de voet van hun makker wel hersteld zou zijn en hij zelf gezond en wel thuis zou zitten.
Den volgenden morgen werd een troep uitgezonden om den vermiste te gaan zoeken, en eenige anderen gingen er op uit om jonge vogels voor ons middagmaal te vangen. De laatsten brachten daarvan een voorraad mede, voldoende voor twee of drie dagen; maar van de drie man, die hun verloren makker zouden zoeken, keerden er slechts twee bij ons weder.
"Jaô," vervolgde zijn makker, zonder daarop acht te geven: "hum was ien vroom man of is het nog, want ik weet niet of hum nog leeft, althans naar 't zeggen van de Paôpschen: ze vertellen al raôre historietjes van hum." "Zoo!" zeide de officier, wiens nieuwsgierigheid door dit gezegde werd opgewekt: "en wat zegt men dan van dien vromen Prior?"
Ik dacht, dat niemand op mij lette, maar ik had mij bedrogen, want Garofoli sloeg mij gade, hetgeen hij ook spoedig blijken liet. Dat kind heeft een goed hart, zeide hij, terwijl hij met zijn vinger naar mij wees; hij is niet zooals jelui, die allen groote schelmen zijt en om je makkers ongeluk en mijn verdriet lacht. Al behoort hij niet tot jelui, neem toch maar een voorbeeld aan dien makker.
Lange en brede zwaarden lagen over de schouderplaat van hun harnassen, en wapperende vederbossen dreven op de wind, achter hun rug. Op die wijze was het heir, volgens het bevel van de Veldheer, geschikt. De grootste stilte heerste onder de scharen, de krijgsknechten vroegen elkander wel wat er moest gebeuren, maar dan spraken zij zo zachtjes dat niemand dan hun makker het kon horen.
Uit verschillende opmerkingen, welke hij opving, leidde hij af, dat zijn oude makker met juistheid de plaats beschreven had, waar de diamanten verborgen waren. Kees herkreeg zijn oorspronkelijke luchthartigheid. De gevaren waren tot dusverre overwonnen; het grootste leed scheen wel geleden. De gedachten aan zijn toekomstige rijkdommen drongen zich weer sterker op den voorgrond.
»Goed!« antwoordde Toby, ze wegstoppend. »De nijptang.« »Die heb ik«, antwoordde Sikes. »Looper, sleutels, breekijzers, lantarens niets vergeten?« vroeg Toby, terwijl hij een klein breekijzer aan een lus binnen in zijn jas vastmaakte. »In orde,« voegde zijn makker er bij. »Geef de houten, Barney. 't Is hoog tijd.«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek