Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
"Die wijn is vergiftigd!" riep hij, den Jezuïet met een vreeselijken blik aanziende. "Zoo! de wijn is bedorven," zeide Eugenio, en goot haastig het glas ledig. "Dat zal ik gaan onderzoeken," hernam Ludwig, en, de kan van de tafel nemende, wilde hij vertrekken. "Sta!" riep Eugenio, hem met een ijzersterke vuist aangrijpende: "niet van uw plaats. Hoor mij eerst!"
"Wij zullen zien," hervatte de Graaf, lachende: "doch het wordt mijn tijd. Zijne Hoogheid wacht mij voor de laatste onderhandeling: met de Spaansche gezanten: wellicht hoor ik nog iets van dat nieuwe decreet. Tot wederziens." Dit zeggende, wilde hij vertrekken. "Met verlof!" zeide Ludwig: "Uwe Doorl. weet wel, dat zij den brief der Remonstrantsche Directeuren bij zich gestoken heeft.
"Ween niet, moeder!" zeide Ludwig, haar naderende, schoon zij hem terugstootte: "ween niet en vergeef mij mijn harde woorden: ik zou die nooit gebruikt hebben, zoo uw verwijtingen ze niet hadden uitgelokt. Ween niet en vergeef mij wat ik in drift gezegd heb.
"Het zal bezorgd worden," hernam Ludwig, het pakket aannemende: "ik moet de gezanten toch nog spreken vóór hun vertrek uit Den Haag." "En deze brief," vervolgde zij, "is voor den Veldheer Spinola." "Waarschijnlijk van den Ambtman," hernam hij: "ja, ik herken die hand. 't Is wel: ik hoop slechts, dat ik hem te zien zal krijgen. Is er nog iets?"
Uwe Doorluchtigheid," zeide Ludwig, die nevens hem stond, terwijl hij zijn best deed om hem zijn mantel weder om te slaan. "Laat af, Ludwig!" riep de Graaf: "ik moet redenen van mijn gedrag geven: ik moet aan deze onberaden lieden zeggen, dat...."
"Het is gedaan!" zeide de Ritmeester, een traan wegwisschende: "zijn dood zal mij eeuwig rouwen. Hij werd vermoord, en ik, die het had moeten beletten!.... Doch het kind ... Vrouw!" vervolgde hij tegen Magdalena: "behooren die twee kinderen aan den verslagen Overste?" "Deze is mijn zoon," antwoordde Magdalena, op Ludwig wijzende. "En deze kleine?" hernam Reede.
"Deze volvoerde zijn plan en stierf, hoogbejaard, in Amerika, alwaar hij als een tweede Las Casas de zegeningen van al wie hem gekend had met zich in 't graf voerde." "En Ludwig? en Magdalena?"
Ludwig had zijn Doorluchtigen meester verlaten, toen deze het Binnenhof was opgetreden; met driftigen spoed had hij eenige straten en stegen doorkruist en eindelijk geklopt aan een kleine woning, in het minst bezochte gedeelte der stad gelegen.
Voorwaar, een schitterende heldendaad, en welke uw politieke loopbaan op een prachtige wijze besluiten zal." Ludwig wierp zich op een stoel en verborg zijn gezicht in zijn handen. "En denkt gij," vervolgde Eugenio, "dat deze trage bekentenis u baten zal? Dat gij u daardoor voor straf zult vrijwaren? Neen! neen! wij zullen op het schavot komen, doch gij zult er ons vergezellen.
"Ik moet deze getuigenis nopens den Jonker van Craeihorst afleggen," vervolgde Ludwig, die langzamerhand meer bedaardheid en gemak herkreeg, terwijl hij op zijn woorden dacht: "omdat het van belang is, dat er geen vlek ruste op den stam, waar hij toe behoort. "Mijn geslacht was altijd onbesproken," viel de Baron in met drift.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek