Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Twee jaren na den dood van haar eersten man huwde zij den Graaf van Nassau, die het volgende jaar in den krijg sneuvelde; de Gravin, weder in 't bezit van haar goederen geraakt, dacht nu haar dagen zonder verdere rampen door te brengen; dan vergeefs: haar oudste en thans eenige zoon werd in de nabijheid van het slot Bruck, werwaarts hij met Ludwig en den ouden Beckman heenreisde, door Spanjaards overvallen en omgebracht.
Ludwig Gruber, vermeldt eene ministeriëele circulaire, die de strekking heeft eenige voorschriften te geven met 't oog op deze kwestie. Jonge vrouwen, die zich naar het Oosten willen begeven, onder welk voorwendsel het ook zij, kunnen slechts een pas bekomen, indien zij blijk geven na haar aankomst in haar onderhoud goed te kunnen voorzien.
"Gelijk door mij is verricht," antwoordde Ludwig: "doch zoo bedekte giften van ambtelooze burgers gelijk zijn aan de flikkering eener verschietende ster, welker oorsprong niet te raden is, de geheime weldaden der grooten zijn als de zonnestralen, die haar herkomst vanzelf verraden."
"De tijd en het verdriet hebben mij veranderd," hernam zij: "doch Mevrouw de Gravin zal zich wellicht nog herinneren, dat zij mij te Bruck gezien heeft." "Is het mogelijk?" hernam de Gravin: "ja, ik herinner mij thans duidelijk.... reeds waren uw trekken mij bekend voorgekomen. Doch in 's Hemels naam, zeg mij, heeft Ludwig de waarheid gezegd?"
Marie is dertien jaar. Zyn uitzet is heel netjes. Ik heb hem aan 't kopyboek gezet, om zich te oefenen in den hollandschen styl. Ik ben benieuwd of er spoedig orders van Ludwig Stern zullen komen. Marie zal een paar pantoffels voor hem borduren ... voor den jongen Stern, meen ik. Busselinck & Waterman hebben achter 't net gevischt. Een fatsoenlyk makelaar onderkruipt niet, dat zeg ik!
"Verschoon mij, Jonker!" zeide deze, hem beleefdelijk afwijzende: "gij hebt genoeg te dragen, om met geen oude vrouw als ik belast te worden." "Indien de Jonker het mij toestaat," zeide Ludwig, beleefdelijk toeschietende, "dan zal ik zijn jachtgereedschap gaarne dragen, en nog aangenamer zal het mij wezen, zoo de Jonker mij mijn onbescheidenheid van zooeven vergeeft."
"Genoeg hiervan," sprak de Gravin: "Ludwig, betaal den man en laat hem in 's Hemels naam maar wegrijden." Ludwig trok den postiljon ter zijde en betaalde hem. Vervolgens gaf hij hem nog een daalder boven zijn eisch en vroeg hem, of hij hem een dienst bewijzen wilde. "Stil! spreek zachter! zijt gij met de buurt sinds lang bekend?" "Sedert mijn geboorte ken ik al den omtrek op mijn duim."
"Hoe nu! is alles niet juist afgeloopen gelijk wij gewenscht hadden?" "Gelijk gij gewenscht hadt, Pater!" zeide Ludwig, zich op een stoel werpende.
"Is de bruid bevallig?" "Ik heb haar eens als kind gezien," antwoordde Ludwig, "en toen beloofde zij zeer schoon te worden; doch Uwe Doorl. kent haar zeker: zij huist altijd, en ook nu, bij mijn voormalige meesteresse, de Gravin Douarière." "Aha zoo! dan ken ik haar wel: nu: zij is gansch niet verwerpelijk: hoe komt haar vader er toe, om haar aan een man van de jaren des Ambtmans uit te trouwen!
O mijn Ludwig! toen ik u, nog een teedere knaap, uit mijn gezicht verwijderde en in vreemde handen overgaf, toen smeekte ik den Hemel, dat hij in u den held zou kiezen, die te midden der ketters zijn geloofsgenooten dienen mocht. Toen waande ik, verblinde, dat gij eenmaal het werktuig wezen zoudt, dat deze heerlijke, maar verdoolde gewesten onder den staf des eenigen Herders terug moest brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek