Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Had Eugenio zich met de beloften van Ludwig tevreden gesteld en daarop vertrouwd, wellicht waren de Vereenigde Nederlanden, door binnenlandschen twist verscheurd, door verraad verkocht, opnieuw een deel van Spanje geworden.
"Het nieuwe decreet, dat eerlang genomen zal worden," antwoordde Ludwig: "waarbij de plakkaten tegen de Arminianen versterking ontvangen: men zegt dat zelfs op het herbergen, ja op het ondersteunen alleen van een Remonstrant, eeuwige ballingschap zal gesteld worden."
"Laat dat bloed voor rekening van hen, die het vergoten hebben," bromde Eugenio. "Dan zou de huichelachtige rol, welke ik twintig jaren gespeeld heb, mijn boezem niet drukken," vervolgde Ludwig, meer en meer ontsteld. "Voor al die leugens is u vergiffenis bezorgd," merkte de Jezuïet, aan.
Hier maakte hij de beweging van hangen. "De brief, dien gij brengen zult, zal uw beste aanbeveling bij den Ambtman zijn," hervatte Ludwig; "doch gij zult het diepste stilzwijgen omtrent de u toevertrouwde boodschappen in acht moeten nemen, of..., uw vrees zou verwezenlijkt kunnen worden!"
Dit zeggende, plaatste hij de lamp weder voor zich en wachtte met een koel gelaat het antwoord des jongelings af. "Vraagt gij nog, wat mij ontzet heeft?" riep Ludwig uit, weder opstaande en met groote schreden de kamer op en neder wandelende: "Heb ik niet, als een andere Judas, mijn meester verkocht?" "Hmm!" bromde de Jezuïet: "uw meester is de Koning van Spanje."
"Kent gij mij niet meer, Ludwig?" vroeg de kamenier der Freule Van Sonheuvel, haar huif oplichtende en op hem een vriendelijker blik werpende, dan waarmede zij gewoon was iemand te verwaardigen. "Moeder!" riep Ludwig, een stap achteruittredende.
"Zult gij van Ludwig geen afscheid nemen?".... vroeg zij op een zachten toon: "zult gij hem uw zegen niet geven, eer gij voor langen tijd, misschien voor eeuwig, van hem scheidt?" De Jezuïet zag met een donkeren blik naar de bedstede, waar de knaapjes in sliepen, schudde het hoofd, wendde zich haastig om en vertrok zonder een woord te spreken.
Vergeten wij al het over en weder gezegde, en laten wij voortaan in onze gesprekken geen anderen toon voeren, dan dien, welke onze nauwe betrekking voegt." "Dat zal van uw gedragingen afhangen," zeide Magdalena, en stak hem tot verzoeningsteeken haar hand toe, welke hij kuste. Op dit oogenblik trad de bode binnen en meldde een vreemdeling aan. "Laat hij een oogenblik vertoeven," zeide Ludwig.
Magdalena wachtte geen nadere vergunning af; doch, Ludwig aan de hand houdende, trok zij, zonder iemand te groeten, dadelijk de achterdeur uit en verwijderde zich met haar zoon. "En wat zullen deze?" vroeg Bouke, het kleine kind opnemende en te gelijk den hond streelende, alsof hij hem wilde verzekeren, dat hij geen boos opzet had tegen zijn beschermeling.
Magdalena beantwoordde deze vraag ontkennend, drukte hem de hand, trok haar falie weder over 't gezicht en verwijderde zich; waarna Ludwig, de brieven zorgvuldig verborgen hebbende, den bode riep en hem gelastte, den vreemdeling binnen te laten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek