Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
HET MEISJE. O, ween zoo niet om mij, du goede; ik lijd in dijne droefheid en begrijp wel, dat het nieuw gevoel mij schaden zal; anders, hoe zou het dij smarten, dij, mijnen trouwen vriend? Kon ik het verjagen uit mijnen boezem, ik deed het om dij te troosten; doch mij ontbreekt de macht. DE ENGEL, tot den duivel. Achteruit, du verleider, dijn looze strik gaat breken!
"Och!" zeide hij in zich zelf, "de smid zou mij wel niet doodslaan en niet aan het gerecht overleveren, als hij mij voor den zoon van Pieter Dirksz herkent. Ik wou, dat hij maar kwam, dan kon hij mij naar huis laten brengen, en dan kon Marie mijn voet verbinden, want ik lijd verschrikkelijk pijn."
Men mag bij het werven niet op tijd zien, maar moet zich wapenen met veel geduld, want alleen daardoor kan men op eenig succes hopen. De zwarten zelf hebben geen idee van de waarde van den lijd en geen begrip van de haast, die onze beschaving in het leven heeft geroepen. In den namiddag verschenen eenige naakte gestalten aan het strand. Eén van hen wenkte met een tak.
De transacties in mijnen handel waren slechts een druppel water in den oneindigen oceaan van mijne plichten!" Het hield zijn keten op armlengte voor zich uit, alsof deze de oorzaak was van al zijn nutteloos berouw en wierp hem met een zwaren slag weder op den grond. "In dezen tijd van het voortspoedende jaar lijd 'k het meest," zei het spook.
Ik heb geld noch spijze, en lijd voor allen te zamen: voor mijnen man, wiens eer gevaar loopt; voor mijn kind dat in het gasthuis gaat sterven; voor mijn ander kind, dat zijne moeder te vergeefs om eten vraagt en met mij, binnen twee dagen, de straat voor woning en voor bedstede hebben zal.
Niet genoeg is het, dat gij in schandelijke weelde de vruchten van mijn zweet verkwist, terwijl ik, als een bedelaar, zonder kleederen en zonder het noodige voedsel leven moet; niet genoeg, dat een schaamtelooze modejonker mij voor den knecht mijner kinderen aanziet en mij in het aangezicht spuwt, dat hij mij als eenen knecht zal slaan; niet genoeg, dat ik hier honger lijd en bittere tranen stort, terwijl gij in losbandige vermaken zwemt; ik moet sterven als een hond, niet waar?
Ik lijd. Gij lijdt. Waarom?" zeide zij, nadat zij eindelijk een eenzame bank gevonden had, in den laatsten hoek naast de lindenlaan. "Zeg mij slechts één ding: lag er in zijn toon iets ongepasts, onbeleefds, vernederends?" vroeg hij en ging weer in dezelfde houding voor haar staan als in den bewusten nacht, namelijk met de vuisten voor de borst.
Omdat ik een afschuwelijk mensch ben; dit leven heeft me ten gronde gericht, alles wat in me was, is dood.... Ik lijd niet meer met fierheid, maar als een onwaardige de dignité dans le malheur heb ik niet meer. Ieder oogenblik duld ik vernederingen.
Moeder ... och, moeder ... Sebastiaan ... is me vaak lijk een noodlottige figure, gaande in steenen stilzwijgendheid.... En gij nu nog vingert in een vunzig verleden.... Is zóo de wereld, zóo de menschelijkheid?... Ik weet niet meer, ik twijfel en ik lijd: ben ik abnormaal? Ze dwong stille haren arm los. Ben ik buiten nature, en gijlie te zaam, leeft gij waarachtig naar 't gebod van uw wezen?
"Lief, lief Norland!" zei Marianne, toen zij alleen rondom het huis zwierf, den laatsten avond: "wanneer zal ik ophouden u te betreuren! Wanneer zal ik geleerd hebben, mij ergens anders thuis te gevoelen? Ach, gelukkig huis! kondt ge maar weten hoe ik lijd, terwijl ik u aanschouw van deze plek, vanwaar ik u misschien nooit meer zien zal! En gij, welbekende boomen! maar gij zult hetzelfde blijven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek