Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Zodra de verwoestende scharen der Fransen op de bodem des Vaderlands gekomen waren en dat de kim zich door het opvliegend stof boven hun hoofden verduisterde, klonk er een geheime stem in de ziel van Deconinck een stem die zegde: "Geef acht, dezen zoeken slaven!" Bij die roep beefde de edele Burger van pijn en verontwaardiging. "Slaven! Wij slaven?" was zijn zucht. "O Heer onze God, lijd het niet!
Ik doorleefde alle gewaarwordingen die Poeschkin beschrijft in zijn gedicht "Herinnering", waarvan de laatste woorden zijn: "maar de regels van droefheid laten zich niet uitwisschen", wat ik zou willen veranderen in: "maar de regels van schande laten zich niet uitwisschen". Onder den indruk van het bovenstaande schreef ik in mijn dagboek: 6 Januari 1903. Ik lijd tegenwoordig hellepijnen.
Wanneer u dit geen reden tot weenen toeschijnt, dan weet ik niet, waarvoor den mensch tranen geschonken zijn, en zie ik geen kans u duidelijk te maken, hoezeer ik lijd.«
Is u dat dan vergeten? Neen, maar ik dacht ... Wat? Ik weet het niet; ik dacht, dat u zoo lijden zoû, ik ... ik vervloekte mezelven...! Zij schudde zachtjes het hoofd, met eene glimlachende afkeuring. Foei! sprak ze. U profaneert ... Vergeeft u me? Ik heb u niets te vergeven. Hoor eens. Zweer me, dat u me gelooft, dat u gelooft, dat u mij gelùk heeft gegeven en dat ik niet lijd.
Als men bedienden toelaat om zich aan ieder onaangenaam gevoel te storen en over elke kleine onpasselijkheid te klagen, heeft men er nooit rust van. Ik zelve klaag nooit niemand weet wat ik lijd. Ik acht het mijn plicht om dat stil te dragen, en dat doe ik ook."
Ik had hem overgegeven aan de redeloozen om hem even redeloos te maken als zichzelf, en aan dwazen om hem te veranderen in een naamgenoot voor waanzin. Wat ik toen leed en nog lijd, kan geen pen schrijven en geen geschrift verhalen.
Marie tilde eenige omvangrijke deelen in haar armen van den grond op, en bracht ze proestende, aan. Wat heb je toch? vroeg Emilie vroolijk, terwijl zij zich boog en de boeken aannam. Ik weet het niet! lachte Marie. Ik lijd tegenwoordig telkens aan een fou-rire. Pas toch op. Mijn boeken zullen vallen! Alles werkt tegenwoordig op mijn lachspieren.
"Je moet je anders niet geneeren. Je weet, met een paar uren in die balie aan een lang touw, ben je er af!... Kan je dat niet bekoren?.... Niet?" Frycollin zette een gezicht, alsof hij kiespijn had. "Met de snelheid, die wij bezitten, moet zoo'n luchtbad een uitstekend middel voor de rheumatiek wezen! Lijd je aan rheumatiek?" Frycollin knikte neen. "Hoe jammer, niet waar?
Op het oogenblik verkeer ik in een treurig geslingerden toestand; ik wensch je vrij te spreken; maar zekerheid, hoe dan ook, zal rust zijn, vergeleken bij wat ik thans lijd. Wanneer je gevoelens niet langer zijn als voorheen, verwacht ik dat je mijn brieven terugzendt, met de lok van mijn haar, die in je bezit is.
Als zij de snede van de doodkist en de scherpe pinne in heur vleesch voelde dringen, en de hitte van 't vuur het leder van de schoenen deed krimpen, riep zij uit: Ik lijd ongemeene smerten! Wie geeft mij zwart vergif? Breng haar dichter bij 't vuur, sprak de schout. Toen ondervroeg hij Katelijne. Hoe dikwijls, sprak hij, reedt gij op een bezemsteel naar den heksensabbat?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek