Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
In deze laatste dagen is onze eetlust werkelijk verontrustend geworden; de skiloopers vooral zijn bepaald vraatzuchtig; ze zouden steenen eten. De voerlieden zijn niet zoo uitgehongerd, hetgeen waarschijnlijk daarvan komt, dat ze, daar ze onder den marsch op hun sleden kunnen leunen, zich minder inspannen dan de skiloopers.
Tijd noch plaats doet zich gelden afstand geldt niet, Ik ben met U, gij mannen en vrouwen van de volgende generatie of van alle volgende generatiën, Juist wat gij gevoelt wanneer gij rivier en hemel gadeslaat, gevoelde ik, Juist zooals ieder uwer een mensch in een menigte menschen is, was ik een mensch in een menigte menschen, Juist zooals gij U verkwikt gevoelt door het blijde leven van de rivier en den schittervloed, gevoelde ik mij verkwikt, Juist zooals gij staat te leunen over de borstwering en toch voortsnelt met den haastigen vloed, stond ik en snelde voort, Juist zooals gij ziet naar de tallooze scheepsmasten en de dikstammige schoorsteenen der booten, zag ik.
Hij was nu zoo vermoeid, dat hij verplicht was telkens om de drie of vier schreden tegen den muur te leunen, om in den adem te schieten. Eenmaal moest hij zich op den vooruitstekenden rand onder aan den muur van het gewelf neerzetten, om Marius van ligging te doen veranderen, en hij meende hier te zullen moeten blijven. Maar hoewel zijn lichaamskracht was uitgeput, zijn geestkracht echter niet.
Met hem hoopte zich een nattig-donkere volte op van menschen en paarden, sleeperswagens, honden- en handkarren. Hij stond tegen 't ijzeren hek, op zij, te leunen, kijkend naar een groep goor-groezelige polderwerkers.... Het waren meest oude mannen, verweerd, aardgrauw, ruw-ernstig.
Ik heb een redeloozen angst .... ik ben heel zwak misschien, o! ik wilde zoo graag dat het een gekke angst was .... Neig over me. Zie, ik kan uw hoofd niet meer omarmen!.. Hij ging leunen tegen het bedkussen, dichtbij, zoodat zijn adem kittelde over hare wangen. Ze scheen gelukkig te zijn dat hij zoo nevens haar lag, en hare oogleden trilden. Toen vroeg ze lispelend: Hebt ge me nog lief, Ernest?
Dat zal de zeeziekte zijn. Nu, dat voel ik ook wel. Een oogenblik later leunde Mattia over de verschansing. Wat was de arme jongen ziek! Of ik hem al in mijne armen nam en zijn hoofd op mijn schouders liet rusten, hij werd niet beter; hij zuchtte en nu en dan snelde hij weer naar de verschansing, en eerst na eenige minuten kwam hij weer bij mij, om opnieuw tegen mij aan te leunen.
Dan wil ik mij de moeite van het vragen besparen, want Humun zegt het mij stellig. Toen wij bij het voorportaal kwamen, zag ik hem tegen den muur leunen. Hij stond zóó, dat hij door de deur in den stal kon zien. Dus ook hij had ons zijn opmerkzaamheid geschonken. Wat wilt gij hier? snauwde hij ons toe. Ik wenschte Murad Habulam, uw Heer, te spreken, antwoordde ik.
En er was zelfs zoo iets als een plankje, waarop de elleboog gemakkelijk kon leunen, opdat een arme zitter gelegenheid had zijn hoofd op te houden met zijn hand, terwijl hij naar de preek luisterde.
Neen! met behulp van een arm, waarop ik zal kunnen leunen, zal ik er ook wel komen. Mijn been is niet afgezet, voor zoover ik weet!" »Zooals gij verkiezen zult, mijnheer Sylvius!" antwoordde Hulda. »Maar doe geene noodelooze onvoorzichtigheden, wat ik u bidden mag.... of Joël zal gauw den geneesheer gaan halen." »Bedreigingen, bij Sint Olaf! Neen, wees gerust, ik zal voorzichtig en volgzaam wezen.
Zij kwam met den elleboog op zijn tafeltje leunen. "Mijnheer," zeide zij.... Op het woord "mijnheer" wendde de man zich om. Vrouw Thénardier had hem nog niet anders genoemd dan "vriend" of "man."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek