United States or Malaysia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het zou mij lief zijn, dat gij mijn naam niet in verband met deze zaak noemt, daar ik er de voorkeur aan geef alleen bij misdaden genoemd te worden, aan wier ontdekking eenige moeilijkheid is verbonden. Kom, Watson!" Wij wandelden naar het station, terwijl Lestrade achterbleef en met een verrukt gezicht op het kaartje bleef staren, dat Holmes hem had gegeven.
"Het koord boezemt mij veel belang in," zeide hij, het tegen het licht houdende en er aan ruikende. "Wat denkt gij van dit koord, Lestrade?" "Het is geteerd." "Juist. Het is een stuk geteerd touw. Gij hebt eveneens zonder twijfel opgemerkt, dat Miss Cushing het met een schaar heeft doorgeknipt, zooals aan de uitrafeling aan beide einden gezien kan worden. Dit is van belang."
Holmes klapte goedkeurend in de handen. "Uitstekend, Lestrade, uitstekend," riep hij uit. "Uw verklaring echter voor het vernielen van de busten heb ik nog niet gehoord." "De busten! Kunt u deze busten niet op zij zetten? Dat is toch niets, pure baldadigheid, hoogstens zes maanden. Maar in zake den moord doen wij een eigen onderzoek en ik zeg u, dat ik alle draden nu reeds in mijn hand houd."
"Die vreeselijke dingen zijn in het tuinhuis," zeide zij, zoodra Lestrade binnentrad. "Ik wou maar, dat gij ze medenaamt." "Dat zal ik ook, Miss Cushing. Ik liet ze daar enkel, opdat mijn vriend Sherlock Holmes ze in uw tegenwoordigheid zou kunnen zien." "Waarom in mijn tegenwoordigheid, mijnheer?" "Omdat het mogelijk is, dat hij u iets zou wenschen te vragen."
Ik had juist den tijd om op mijn politiefluit te blazen en daarna ben ik zeker flauw gevallen, want ik herinner mij niets meer, totdat ik een agent over mij heengebogen zag in de gang." "Wel, wie was de vermoorde man?" vroeg Holmes. "Er is niets, dat daaromtrent eenige aanwijzing verschaft," antwoordde Lestrade. "U kunt het lijk aan het bureau zien, maar wij zijn er nog niets wijzer door geworden.
Wij hebben alle deuren aan de binnenzijden gesloten en wachtten verder af. Wel, ik ben blij te zien, dat u den schurk hebt. Ik hoop, heeren, dat u even binnen wilt komen en dat ik u iets mag offreeren." Lestrade was er echter op gesteld om zijn gevangene zoo spoedig mogelijk achter slot te brengen en daarom werd binnen een paar minuten ons rijtuig gehaald en reden wij alle vier terug naar Londen.
Wij hadden ontbeten en rookten onze morgenpijp op den dag van het merkwaardig avontuur, hetwelk ik juist heb meegedeeld, toen mijnheer Lestrade van Scotland Yard, statig en indrukwekkend, onze eenvoudige zitkamer werd binnengelaten. "Goeden morgen, mijnheer Holmes," zeide hij. "Goeden morgen. Mag ik u vragen, of u het tegenwoordig nog al druk hebt?" "Niet te druk om naar u te luisteren."
En nu denk ik, dat een paar uur slaap ons goed zullen doen, want ik ben van plan voor elf uur weg te gaan en het ziet er niet naar uit, dat wij voor het aanbreken van den dag terug zullen zijn. Blijf bij ons dineeren, Lestrade, en daar staat de sofa te uwer dispositie tot het tijd is om te vertrekken.
Hij zeide echter niets, alleen dat, wanneer wij ons niet haastten, wij nog te laat zouden zijn voor onze afspraak met Lestrade. Zooveel is zeker, dat toen wij Baker Street bereikt hadden, de detective reeds daar was en wij hem vonden, ongeduldig heen en weer loopend op onze kamer.
Holmes had dit alles luide en vlug gezegd, met vagen blik naar het tuinhek starende. Doch nu sprong hij vlug overeind en wandelde naar het huis. "Ik heb Miss Cushing een paar dingen te vragen," zeide hij. "In dat geval moet ik u hier verlaten," zei Lestrade, "want ik heb een ander zaakje aan de hand. Ik geloof, dat ik verder niets van Miss Cushing behoef te vernemen.