United States or Marshall Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen kwam moeder eens in aanraking met een echte paedagoog, nog wel een moeder, en die keurde de gevolgde manier beslist af. Die deed het paedagogisch. Het kind moest op tijd eindigen met zijn spel en dan naar bed, lekkertjes of niet. En zoo gebeurde 't ook bij haar kind. Maar 't ging altijd met tegenzin; en als 't heel mooi was met gelaten berusting.
Niet omdat hij je dan weer bij je kladden kon krijgen, want den volgenden schooltijd had hij je toch weer in zijn macht en zou je natuurlijk dat wegspatten wel inpeperen, dat was het minste, maar omdat je hem nu aanstonds voor je zou zien met zijn duivelsche grijns van voldoening; omdat je zijn sarrende stem zou hooren, dat je dat nu eens lekkertjes niet gelukt was, zijn stem vol nijdigen kinderhaat.
Maar kom, ik ga, het is al halfeen, warempel... En hoor, juffrouw Marie, nou moet jij ook aan de beurt komen... die kleine meid is jou nou al voor, nou niet blijven zitten, hoor! Zal je er voor zorgen? Zeker Dien! Ik zal mijn best doen! sprak Marie. Droom er dan maar lekkertjes van... en jij ook liefje, droom maar van hem.
Instede van in mijn kabinet lekkertjes te zitten lezen of schrijven of zelfs niets te doen, stond ik hier! Ik stapte doelloos voorwaarts. Ik zocht de gebaande paden op, en verkoos die boven de omploegde akkers. Ik ging telkenmale gedurende tien minuten zitten en stapte daarna weer gedurende twintig minuten voort. Er was geen huis binnen een straal van vijf kilometers te zien.
"Neen," antwoordde zij, "dat zou ik ook denken en uit den dienst van een adellijk heer overgaan in dien van een tooneelspeelster, is zeker in hetzelfde milieu blijven. Wij zijn net zoo deftig als adellijke lieden. Wij houden equipage net als zij, wij leven er lekkertjes van en in het dagelijksche leven scheert men ons over één kam met den adel.
Denk je, dat ik niet weet waarom je vanmiddag gedaan hebt, of je huilde en waarom freule Emilie zoo lang in de serre heeft gezeten... Zie je, toen dacht ik al zoo iets! vervolgde zij met een knipoogje van haar ingevallen oog; en ik prakkezeerde bij mijn eigen, en jawel... om halfzes, daar komt hij aanzetten en hij bleef lekkertjes eten, hoor! Ach wat, Dien. Wat kakel je toch? verweerde Lili zich.
Ze wilde zoo graag, dat het kind lekkertjes ging slapen, ze vond het voor 't kind zoo goed als het, zonder conflict, in die zachte stemming het spel verving door de nachtrust. Ze wist echter wel, dat zoo'n overgang voor 't kind moeilijk is, en om het nu daarbij te helpen, kwam ze het kind met háár stemming te gemoet.
Och, och, wat repten de jongens hun beenen. 't Was precies, of Jo nu veel harder kon loopen dan z'n vriend. Hij raakte voor, al meer en meer. Maar hij had geen tijd om eventjes om te zien. Daardoor merkte hij niet, dat Klaas stil bleef staan, en toen lekkertjes in het gras ging liggen. 't Leek grappig, zooals Jo vluchtte. Klaas moest er hartelijk om lachen. Kijk eens aan, hij liep maar door.
Vertel nu eens, jongen .... hoe heeft die Sörge dat allemaal aan boord geleid? Doordien dat Simon zijne wenkbrauwen fronste en eene wilde kommernis vertoonde, brak op dat woord de zoete stemming. Maar Simon lachte weer, klopte op vaders knie, sprak: Willen we nu eens lekkertjes zwijgen over dat zaakje?
"En ik heb suikerballetjes. Die heb jij niet, lekkertjes," was het antwoord van de jonge dame, terwijl ze haar hoofd langzaam op en neer bewoog. "Laat eens zien? Zijn ze lekker?" vroeg Dik, die een liefhebber was van alles, wat goed smaakte. "Neen, ik houd ze zelf. Hoe heet jij?" "Dik." "Ik niet, ik ben Anneke." "En waar zijn de suikerballetjes?" vroeg Dik, die er grooten trek in had.
Woord Van De Dag