Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
"Hij heeft verscheiden namen," zei de ganzerik aarzelend; hij wist niet, wat hij zoo gauw zou bedenken, want hij wou niet verraden, dat de jongen een menschennaam had. "Ja, hij heet Duimelot," zei hij eindelijk. "Is hij van het kaboutergeslacht?" vroeg de leidster-gans.
Toen wees de leidster-gans met den snavel naar den jongen en zei: "Maar wien heb je daar bij je? Zoo een heb ik nog nooit gezien." "Dat is mijn kameraad," zei de ganzerik. "Hij is zijn heele leven ganzenhoeder geweest. Hij kan ons op reis wel te pas komen." "Ja, dat kan wel goed zijn voor een tamme gans," antwoordde de wilde. "Hoe noem je hem?"
Verder kwam de jongen niet. Zoodra hij zei, dat hij een mensch was, stoof de leidster-gans drie stappen achteruit en de anderen nog verder. En allen strekten de halzen uit, en bliezen boos tegen hem. "Daar heb ik je al van verdacht, van af 't oogenblik, dat ik je voor 't eerst hier aan den oever zag," zei Akka. "En nu moet je gauw maken, dat je wegkomt. Wij dulden geen menschen bij ons."
Hij meende te merken, dat de leidster-gans al besloten was hem terug te zenden, en nu lette hij niet meer op zijn antwoorden: "Ik heb nooit verder gezwommen dan dwars over een mergelgroeve," ging hij voort. "Dan denk ik, dat je een baas bent in 't springen," zei de gans.
Toen Akka, de leidster-gans zoo sprak, deed de jongen snel een stap naar voren. Hij had het heel naar gevonden, dat de ganzerik, die zoo flink voor zichzelf sprak, zulke ontwijkende antwoorden had gegeven, toen het hem betrof. "Ik wil niet geheim houden, wie ik ben," zei hij. "Ik heet Niels Holgersson, en ben de zoon van een keuterboer. Tot vandaag toe ben ik een mensch geweest, maar vanmorgen..."
"Maar jij staat er voor in, dat hij morgen weggaat, naar huis." "Dan moet ik ook heengaan, want ik heb beloofd hem niet alleen te laten," zei de ganzerik. "Je bent vrij om te vliegen, waarheen je wilt," zei de leidster-gans. En ze sloeg haar vleugels uit, en vloog naar het ijs; de eene wilde gans na de andere volgde haar.
"Dagaklar heeft zeker hun ongemanierdheid opgemerkt, en hun gezegd, dat ze beleefd moeten zijn," dacht de leidster-gans. Maar juist terwijl de zwanen zoo hun best deden heel welgemanierd te zijn, kregen ze den witten ganzerik in 't oog, die achteraan kwam in de lange ganzenrij. Daar ging een verwonderd en verontwaardigd suizen door 't gezelschap, en op eens was het uit met de goede manieren.
Toen schikten zij zich in een lange rij, met de leidster-gans vooraan, en kwamen op hen af. Toen nu de witte ganzerik de wilde ganzen bekeek, voelde hij zich niet recht op zijn gemak. Hij had verwacht, dat ze meer op tamme ganzen zouden lijken, en dat hij zich aan hen verwant zou voelen. Ze waren veel kleiner dan hij, en geen van hen was wit, maar allen waren grijs en bruin gemarmerd.
"Ja, dan was het goed... als je dat ons toonen kunt," zei de leidster-gans. "We hebben nu gezien, hoeveel je van 't vliegen kon. Maar misschien ben je ergens anders knapper in. 't Kan wel zijn, dat je sterk in 't snelzwemmen bent." "Neen, daar kan ik me niet op beroemen," zei de ganzerik.
Dezen herfst werd ik aan Holger Nielsson in West Vemmenhög verkocht, en daar ben ik aldoor geweest." "'t Schijnt dat je geen familie hebt, waar je je op beroemen kunt," zei de leidster-gans. "Hoe kom je dan zoo overmoedig, dat je met wilde ganzen meêdoen wilt?" "Dat kan immers wel zijn, omdat ik jelui, wilde ganzen, toonen wil, dat ook een tamme gans ergens goed voor is," zei de ganzerik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek