Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
"Ik ben Niels Holgersson van Wester Vemmenhög, die in een kabouter is veranderd," antwoordde de eerste van hen, die binnenkwamen, "en ik heb een tamme gans bij me, waar ik op rijd, en een grijze gans." "Zulke rare gasten zijn nog nooit in mijn huis geweest," zei de koe, "en jelui bent welkom. Maar ik wou toch liever, dat de vrouw gekomen was, om mij mijn avondvoer te brengen."
Vind je niet, dat het jammer zou zijn, als we ons vestigden op West Vemmenhög en niets meer van de wereld zagen?" "Ik dacht, dat je naar huis wilde, naar Vader en Moeder, en toonen wat je voor een flinke jongen bent geworden," zei de ganzerik.
Dat was 't waarschijnlijkste en ook het natuurlijkste. Maar als de jongen 't geheim eenmaal wist, zou hij hier terugkomen, zoodra hij weer een mensch was geworden, en dien schat nader onderzoeken. En als hij geld genoeg had, dan zou hij de heele gemeente Vemmenhög koopen, en daar een kasteel laten bouwen zoo groot als Vittskövle.
Hij liep op een stoppelveld in 't westen van Vemmenhög, en hoedde de ganzen, en op het veld naast hem liepen die kinders uit Smaland met hùn ganzen. En zoodra hij ze zag, sprong hij op het steenen walletje, en riep. "Dag Asa, dag Mads!"
Toen trok zij den grooten leunstoel bij de tafel, waarin anders niemand dan Vader zitten mocht, en die 't vorige jaar op de verkooping in de pastorie van Vemmenhög was gekocht. De jongen zat er op den tafelrand over te denken, dat Moeder zich al te veel moeite gaf om de tafel in orde te maken, want dat hij niet van plan was meer dan één of twee bladzijden te lezen.
"Ja, dat moet zeker zoo wezen," antwoordde kleine Mads. Zij keerden de klomp om, en bekeken die nauwkeurig, want het overkomt niet iedereen dwergeklompjes op den weg te vinden. "Wacht! wacht eens, Mads," zei Asa. "Hier staat iets op den eenen kant." "Ja, dat is zoo. Het zijn kleine letters." "Laat eens zien. Ja, daar staat.... daar staat: Niels Holgersson, V. Vemmenhög."
Maar toen hij een poosje lang de woorden halfluid opgerabbeld had, was het alsof hij slaap kreeg van dat gerabbel, en hij merkte, dat hij knikkebolde. Buiten was het allerheerlijkst lenteweer. 't Was nog niet later in 't jaar dan de 20ste Maart, maar de jongen woonde in de gemeente West Vemmenhög, heel in 't zuiden van Skaane, en daar was de lente al in vollen gang.
Ja, de verbazing zou over het geheele land gaan, en de menschen zouden komen van Oost Vemmenhög en van Torp en van Skurup, van 't heele ambt Vemmenhög zouden ze komen om hem te bekijken. En misschien zouden Vader en Moeder hem meênemen, om hem op de markt te Vivik te vertoonen. Neen dat was
Dezen herfst werd ik aan Holger Nielsson in West Vemmenhög verkocht, en daar ben ik aldoor geweest." "'t Schijnt dat je geen familie hebt, waar je je op beroemen kunt," zei de leidster-gans. "Hoe kom je dan zoo overmoedig, dat je met wilde ganzen meêdoen wilt?" "Dat kan immers wel zijn, omdat ik jelui, wilde ganzen, toonen wil, dat ook een tamme gans ergens goed voor is," zei de ganzerik.
Het dwergje schrikte op, en sprong naar het venster, maar toen hij merkte, dat de student stil in bed bleef liggen, en hem niet vervolgde, bleef hij staan. "Ik ben Niels Holgersson van West Vemmenhög," zei hij, "en ik ben een mensch, net als jij. Maar ik ben in een dwerg veranderd, en nu reis ik rond met de wilde ganzen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek