Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Het was of het tooverkracht bevatte, want de geduldige gemoedsstemming van de zachtaardige eigenares scheen in Jo over te gaan; en toen Laurie naar beneden kwam met een glas wijn, nam ze het met een glimlach aan, en zei moedig: "Ik drink op de beterschap van onze Bets! Je bent een goed dokter, Teddy, en een puik vriend!
"Den eersten brief kreeg ik door Laurie, die er uitzag, alsof hij van niets wist," begon Meta, zonder op te zien. "Eerst bezwaarde het mij en wou ik het u vertellen; toen bedacht ik, hoeveel u van Brooke houdt, en meende dus dat u er niets tegen zou hebben, dat ik mijn geheim nog een paar dagen bewaarde.
"Wat roeien wij samen gelijk, vind je niet," vroeg Amy, die op dat oogenblik liever geen nieuwe pauze zag intreden. "Zoo gelijk, dat ik wou, dat wij altijd in hetzelfde schuitje konden varen. Wil je, Amy?" vroeg hij op teederen toon. "Ja, Laurie!" heel zachtjes.
Heeft iemand je soms verteld, dat Bets haar dingen heeft weggegeven?" vroeg Laurie ernstig, toen Amy een stukje rood band, een pijp lak, een kaars en een cachet voor den dag haalde. Zij legde het hem uit, en vroeg toen angstig: "Wat zei je van Bets?" "Het spijt mij, dat ik er over begonnen ben, maar nu ik dat eenmaal gedaan heb, zal ik het je vertellen.
Hij kon maar niet begrijpen hoe een meisje laten kon Laurie lief te hebben, en hoopte, dat zij nog van gedachten veranderen zou, maar hij wist, zelfs nog beter dan Jo, dat liefde niet gedwongen kan worden; daarom schudde hij stilbedroefd het hoofd en besloot zijn kleinzoon buiten gevaar te brengen, want de afscheidswoorden van den jongen driftkop tegen Jo beangstigden hem meer, dan hij wilde bekennen.
Juffrouw Crocker proefde het eerst, trok een afschuwelijk gezicht, en dronk gauw wat water. Jo, die bedankt had, uit vrees dat er niet genoeg zou wezen, keek naar Laurie, maar hij at met mannenmoed door, hoewel hij zijn lippen met moeite in bedwang hield om niet uit te barsten in lachen, en hij strak op zijn bord staarde.
Jo was al sprekende achteruit geweken, en toen ze haar redevoering geëindigd had, verdween ze plotseling in de keuken, waar zij op de rechtbank neerviel en de vereenigde katten mededeelde, dat zij "gelukkig, dol, dol gelukkig" was, terwijl Laurie vertrok, in de streelende overtuiging, dat hij dit zaakje nu eens netjes overlegd had.
Jo zag en gevoelde het, maar zei nog niets, en weldra verloor de eerste indruk zijn kracht, want Bets scheen gelukkig, niemand scheen er aan te twijfelen, of zij wel beter was en weldra vergat Jo, te midden van andere zorgen, tenminste voor een tijd haar vrees. Maar toen Laurie vertrokken, en de rust hersteld was, keerde die onbestemde angst terug en vervolgde haar onophoudelijk.
"Daar twijfel ik niet aan; maar is dit de eenige reden voor dat plotselinge plan?" "Neen, moeder." "Mag ik de andere reden weten?" Jo keek naar boven en Jo keek naar beneden, bloosde en antwoordde toen zachtjes: "Misschien is het ijdel of verkeerd van mij, dat ik het zeg, maar ik ben bang, dat Laurie te veel van me gaat houden."
"Je kunt niet bij ons zitten, want wij hebben gereserveerde plaatsen, en je kunt ook niet alleen zitten; Laurie moet je dan natuurlijk zijn plaats wel afstaan en dat zal ons plezier bederven; of hij neemt een andere plaats voor je en dat is onbehoorlijk, want je bent niet gevraagd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek