Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"De geestelijkheid is wellicht nog sterker dan de adel tegen alle vreemde heerschappij," zeide de monnik. "Toch niet tegen allen invloed van buiten?" hernam de kokeler: "anders zoudt gij mij met een ijdele hoop gestreeld hebben."
"Omstandigheden, wier verhaal hier te lang zoude ophouden, hebben mij genoodzaakt, den dienst des Graven te verlaten. Ik wil mij onder de banieren der Stichtschen scharen. Men heeft mij gezegd, dat gij mij daarin zoudt kunnen van dienst zijn." "Ik! wie is de ekster, die dat geklapt heeft?" vroeg Arkel, met eenige drift. "Iemand, die uw vertrouwen schijnt te bezitten, de kokeler Barbanera."
Geen van beiden sprak; maar het was duidelijk te zien, dat de geestelijke wachtte, dat het den kokeler behagen zou zijne rede tot hem te richten. "Welnu!" zeide deze eindelijk, en dat wel in zeer zuiver Nederduitsch: "het is dan heden, dat de Afgevaardigden hun opwachting bij hun wettigen Heer gaan maken?" Vader Syard boog toestemmend het hoofd.
Ik beken, hij erkent den Keizer als zijn Heer, en zou daarom niet ongeneigd zijn, den Graaf als beschermer van Friesland aan te nemen, doch zonder hem eenig ander gezag dan dat van bemiddelaar toe te willen kennen. Geloof mij! hij zal het zwaard trekken en de scheede wegwerpen, zoodra de onafhankelijkheid zijner landgenooten bedreigd wordt." "En hoe denkt uw vrome Abt er over?" vroeg de kokeler.
De kist, door de kunstenaars medegebracht, werd nu ontpakt: al de aanwezigen plaatsten zich op last der Gravin in een wijden kring en ontvingen stipt bevel, de te verrichten toeren niet te storen, noch den kokeler te nauw op de vingers te kijken en hem zijn geheimen af te neuzen, want de Gravin behoorde tot die lieden, welke, niet vlug zijnde om het fijne van een kunstgreep te vatten, daarom juist niet gaarne zien, dat anderen die beter begrijpen dan zij.
Het gelaat van dezen goochelaar, of, zooals men toen zeide, kokeler, was, evenals zijn geheele persoon, lang en schraal: langs de verbrande wangen hingen pekzwarte haren, die veel op paardemanen geleken, tot op de schouderen af: een enkele vlok vertoonde zich op het bruingerooste voorhoofd, en reikte, in de gedaante van een omgekeerden kegel, tot aan den langen neus, wiens kromte een brug scheen, waarover men den stekeligen baard bereikte, die, even zwart en lang als het hoofdhaar, tot op den gordel nederdaalde.
"Hij is kort na zijn verheffing onze kloosters komen bezoeken.... een schoon jongeling was hij, en wien de mijter wèl stond, dat mag gezegd worden: hij kwam eerst te Sint-Odulf: en toen gaf ik hem op zijn reis naar de andere kloosters onzen broeder Syard mede, die hem overal heeft rondgeleid en alles verklaard, of ik het gedaan had.... maar nu, gij, mijnheer van Treslong, die mij aangespoord hebt om den kokeler te gaan raadplegen, gij lacht mij uit en zijt zelf nog niet bij hem geweest."
"Wie heeft u, dubbele ezel," vroeg hij, "verlof gegeven, zulk een kast op uw nek mede te nemen, wanneer gij de eer hebt, mij te vergezellen? Wilt gij, dat men mij voor een kokeler aanzie?" "Laat uwe Edelheid niet toornig op mij zijn," antwoordde Daamke, terwijl hij, voor slagen beducht, geheel achter het onderwerp van het gesprek wegschool.
Deze ambtgenoot of medehelper van den kokeler was, gelijk al de narren vanouds, in een veelkleurig gewaad uitgedost, prijkende hij met een half rood, half geel buis en met groene hozen: een houten sabel of brits, die door zijn lederen gordel gestoken was, duidde zijn hoedanigheid aan, zoowel als de bellen, die aan zijn zotskap en gewaad klingelden.
"Deze vermomming zal u weinig baten, Heer Ridder! of wie gij wezen moogt," zeide Reinout op een schamperen toon: "het gewaad van den kokeler belet mij niet, mijn bestrijder op het steekspel te herkennen." "Bij mijn zaligheid!" riep Arkel lachende, terwijl hij neus en baard afwierp: "gij zijt, geloof ik, de brave Ridder, die mij als een dief wilde laten vatten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek