Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
De heer Van der Hoogen deed zijn best om nog luider te lachen, wipte met zijn stoel achterover, en riep uit: "Een charmante klucht! En mijnheer Hildebrand is alzoo dénonciateur van dit alles?" "Hij kan het worden," ging Hildebrand voort, die nu eenmaal op gang was; "als ik de stad verlaat zal ik den heer Kegge waarschuwen. Maar eerst wilde ik uzelf dit komen aanzeggen.
"Een kortgerekt vertoon van Pyramus En Thisbe, zijn beminde; een treurspelklucht." Een treurspel en een klucht? kort en gerekt? Dat klinkt als gloeiend ijs en heete sneeuw. Wie wijst mij de eenheid van die tweeheid aan?
Men neme, om dit na te gaan, b. v. het verhaal van den ouden Ægeon in "De Klucht der Vergissingen", I. 1. 98 ter hand, beginnende: "O hadden zóó de goden zich erbarmd, Dan zou ik niet terecht thans wreed hen noemen," enz.
"Ik heb die klucht meer gehoord," zeide de vreemdeling: "doch zij is mij altijd van een veel ouderen Heer van Sonheuvel verhaald geweest, die lang voor de Reformatie leefde;.... doch dat daargelaten! Kent gij den Heer van Sonheuvel?"
Als zij dit motoriesch deden, zoû het een klucht worden, niet waar. Die jongens hebben veel maat en rhythme in hun spel en voelen zuiver hoe ver zij kunnen gaan. Maar dit begin is niet in Plautus aangegeven en werd nooit zoo in Plautus' tijd gespeeld, critizeerde bescheiden de jonge Suetonius.
"Neen, mevrouw, en dat zou mij ook verwonderd hebben, want dan liep hij gevaar van met zijne horens aan de horens van de maan vast te raken." Met dit antwoord had men van de stoute leugens van den braven schildknaap vooreerst genoeg. De hertog had zich met het gansche avontuur kostelijk vermaakt en het had in hem den lust opgewekt om de klucht nog wat verder te laten voortspelen.
Toen 't muisje zich in vrijheid vond Zwom 't dapper in de waschkom rond, En Spar keek met zijn lieve vrouw Of 't ondier nu verdrinken zou. Het was een klucht om aan te zien Hoe daar die eerzame echteliên, Met angst en moordzucht in hun blik, Verbeidden 't vreeslijk oogenblik.
Overal waar het komische positief lachwekkend moet zijn, was de litteratuur onbeperkt meester, dus op het zoo welig begroeide gebied van den schaterlach: de klucht, sotternie, boerde, de fabliaux, kortom al de vormen van het grof-komische. Uit dien rijken schat van laat-middeleeuwsche litteratuur spreekt een eigen geest.
Wel zeker heeft een hen het ei gelegd zooals het is." "En wat staat er op, Christien? Eene klucht zeker?" "Ja, kon ik maar lezen. Daar, Kobus, zie gij zelf." Zij reikte haren man het ei, en deze, na het met eene klimmende verwondering te hebben rondgedraaid en bekeken, hield het stil onder zijne oogen, als poogde hij den zin der letteren te ontcijferen.
Dit valt nog meer in het oog, wanneer men het vergelijkt met de stukken van Plautus, die hem de stof voor zijn arbeid hebben geleverd; diens klucht, de Tweelingen of Menoechmi, ligt namelijk aan Shakespeare's werk ten grondslag, zooals in bijzonderheden is aangewezen in de aanteekeningen op dit stuk, welke men gelieve na te slaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek