Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
ÆGEON. O, hadden zoo de goden zich erbarmd, Dan zou ik niet terecht thans wreed hen noemen. De schepen waren nog tien mijlen ver, Daar stieten we op een scherp en kantig rif; Geweldig was door onze vaart de schok, Zoodat ons noodschip in het midden brak. Zoo deelde ons dan het lot, bij 't wreed verbreken Van onzen echt, gelijk'lijk beiden toe, Wat ons geluk en wat ons droef'nis bracht.
Men neme, om dit na te gaan, b. v. het verhaal van den ouden Ægeon in "De Klucht der Vergissingen", I. 1. 98 ter hand, beginnende: "O hadden zóó de goden zich erbarmd, Dan zou ik niet terecht thans wreed hen noemen," enz.
Dan eerst vielen de baanwachter en zijne vrouw met zinnelooze vreugd in elkanders armen, en zij mompelden zegenend den naam van God, die in Zijne goedheid zich hunner had erbarmd op het oogenblik zelf, dat alle hoop hun was ontsnapt. "Gelieft mij nu aan te hooren," zeide de jonge heer Vereecken. "Dat gij eer en vrijheid terugbekomt, schijnt u het opperst geluk. Het is niet genoeg voor mij.
Hij zelf, Wesslowsky, met zijn Schotsch mutsje, met zijn romancen en slobkousen, midden in het hooi. "En als gij nog de koets hadt laten aanspannen! Daar hoor ik plotseling: Halt, halt! Ach, denk ik nu, men heeft zich toch nog over hem erbarmd! Ik kijk naar buiten en ziedaar, men zet den Duitscher nog bij hem in en voorwaarts gaan ze....En al mijn strikken en linten waren nutteloos...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek