Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 november 2025
Bob drukte vooral sterk op de laatste lettergreep. »Je houdt me voor den gek, Robert,» zei hij. »Zeg jij maar gerust Bob, hoor!» klonk het terug. »Maar weet jij geen mooi spelletje?» »Ik niet; wij spelen nooit.» »Zoo, zeg jongens, ik weet wat. Wacht maar even, dan zal ik je eens laten zien, wat ik vanmorgen in eene oude kist op den zolder gevonden heb. 't Is wat prachtigs!»
"'t Is vandaag feest, zooals 't nooit is geweest," zong vader en kwam met Leni binnen. Leni wist van verlegenheid niet, hoe ze kijken zou, toen allen haar in de kamer opwachtten. Verrukt keek ze naar de bloemen. "Ja, ja, daarvoor hebben Nel en Door gezorgd. Wat zeg je daar wel van?" zei moeder. "Beeldig," vond Leni. "Een spel voor den tuin," zei moeder en zette een groote kist op de tafel.
Het dankbezoek was ten einde, en zij drukten elkander nogmaals de hand. De beide Indianen gingen weer op hun kist zitten. Dat waren de eenige ontboezemingen, welke hun Indiaansche woordkarigheid hun nu nog veroorloofde. De vader voelde er zich bijzonder door vereerd, dat men niet ook hem, maar alleen zijn zoon, op wien hij zoo trotsch was, een geschenk had gegeven.
Graaf Charles de Labédoyère commandant van het 7e regiment infanterie, een korps, waarop Marchand stellig meende te kunnen rekenen, gaf het antwoord op die vraag. Na afloop van een diner bij den generaal liet hij zijn regiment aantreden en den in een kist verborgen adelaar en de driekleurige cocarde te voorschijn halen.
En die begon me daar maar eventjes te praten met eene blaf-brom-stem: "Wat belieft, Mijnheer?" "Wat mij belieft," riep de soldaat, ook niet dom, "wat mij belieft, beste vent? Een zak met centen belieft mij. Wees zoo goed, dien eventjes uit je kist te halen." Weg was de hond, en het duurde geen half uur, of hij stiet de deur weer open en ja wel, hoor, een' zak met centen in den bek!
Ik heb 'er reeds een groot gedeelte van aangehaald, en 'er schieten 'er nog wel zoo veel over om op te noemen. Onze ongelukkige soldaten konden daar aan geen weerstand bieden; 'er stierf by aanhoudendheid een groot aantal, zonder hulp, zonder vriend om hun de oogleden te sluiten, zonder een kist om hun gebeente te bevatten.
Bij het altaar van de oude dorpskerk is een wit marmeren gedenksteen aangebracht, waarop tot nog toe slechts één woord: »Agnes.« In dat graf rust geen kist en mogen het vele, vele jaren duren, eer er een andere naam op wordt gegrift!
Eenige dagen te voren hadden een paar huizen verder twee jonge mannen hun intrek genomen, die op woeker leenden en die begeerig veel te verdienen en weinig te verteren, behoefte hadden aan meubelen en den vorigen dag de kist gezien hadden en samen hadden afgesproken, als die er 's nachts bleef staan, die in huis te dragen.
Ik wou, as ik dood was, geen diakenhuisgoed aanhebben...." Hij zweeg een oogenblik; en weder kwamen de tranen. "Ik wou in me kist leggen, ik weet niet, ik zel maar zeggen, zoo as ik er mijn vader in heb zien leggen, met eigen goed; ik heb nooit een eigen hemd gehad; één eigen doodhemd wou ik hebben". Ik was aangedaan. Spreek mij niet van vooroordeelen. De rijken der aarde hebben er duizend.
De paarden hebben een drafje aangenomen, en de bewegingen, die ze aan het voertuig bijzetten, zijn zoo gesaccadeerd, dat het haast onmogelijk is, een hapje naar den mond te brengen; glazen en flesschen, borden en messen dansen in de kist van het rijtuig een dollen rondedans, en het is een waar kunststuk, een slok te drinken, zonder bijna al het vocht over zich heen te storten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek