Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Hij verloochent daarin niet, dat hij een kind van Saskia van Ulenburg is! Het aantrekkelijke wordt nog verhoogd door de groote, donkere kijkers en de lange, weelderige lokken.
Een laatst vaarwel een allerlaatst, als de brug is ingenomen en het schip langzaam in beweging komt, uit de breede rij, die daar blijft toeven op de kade, te midden van de schare van nieuwsgierige kijkers. Statig drijft de boot langs het terrein. Hoeden en zakdoeken wuiven tot een allerlaatsten groet. Dan is 't gedaan. De reis is begonnen. De stad glijdt voorbij. Wij stoomen 't kanaal in.
»Opperbest!" »En, als gij er ontmoet, beveelt hen aan, om heen en weer te kruisen, totdat de nevel opgetrokken zal zijn." »Jawel! Jawel! Vreest niet en waakt gij van uwen kant, dat die schoften niet over land ontkomen! Dat zou niet onmogelijk zijn, niet waar?" »Zeker niet. Maar weest gerust; wij hebben het terrein goed bezet en doen de kijkers goed open."
Er traden twee mooie jongens binnen, de een van negen, en de andere van tien jaren. De ondeugd zag hun uit de brutale zwarte kijkers, en zij waren er, helaas! niet leelijker om. Zij droegen blauwlakensche pakjes met tallooze vergulde knoopen over de schouders, breed omgeslagen en breed geplooide batisten halskragen, geen das, en lage schoenen met witte kousjes.
De hoeven klepperden harder op de straatsteenen, de hoofden van de kijkers draaiden langzaam weer naar voren; en glinsterend in zijn kleurenpak met wit-en-roode sjerp, den wit-en-rooden standaard met zijn schitterend gouden franjes statig achteroverwapperend in de zon, verscheen de trotsche vaandrig op zijn groot wit paard.
Ik zei het maar zoo, omdat Christien er bij was, en omdat ze alles, wat ik zeg, dadelijk aan papa vertelt. Maar beter .... neen, André! beter ben ik niet!" Zij boog het hoofdje met eene uitdrukking van geduldige berusting, terwijl het zware, donkerblonde hair eene gordijn weefde voor de vochtige kijkers. André was aangedaan. Hij gevoelde zich door diep, gadeloos diep medelijden ontroerd.
Kalm blikt hij langs de rijen der gierige kijkers. Als hij Konstantijn speurt in den gulden stoel, keilt hij bliksemsnel zijn wapen door de lucht, zoodat het neerdrilt voor des Keizers voeten. Dan opent hij voor het aanspringende monster zijne armen, en steekt zijnen hals in den gapenden muil.
En de Hollanders? Mijn landslui? Dat bennen beste menschen, maar ze hebben allemaal kijkers t'huis zeggen ze. O ja! dat's waar ook, hoe heet de burgemeester van Amsterdam ook weer? Vening Meinesz. Neen die was 't niet! Wie was er voor hem? Mr. van Tienhoven. Die was 't ook niet, jelui heb toch nog meer burgemeesters gehad niet waar? Zeker! Den Tex, Van Vollenhoven, Fock. Neen!
Na nog een paar dagen van geweldige konde en groote inspanning volgt den 14den September bij heldere lucht een verkenning over de witte vlakte, die zich eindeloos ver uitstrekt, en daar zien we door onze kijkers een heuveltje. Het is het dépôt van 80 graden, vlak vóór ons!
Wat 'n gezegend toeval, landslui te ontmoeten, nou ben ik als zeker, dat ik 'n kijkertje aan je verkoop. Zoo! Nu, dan kon je je wel eens vergissen, ouwe heer we hebben wel zes kijkers thuis. Is meneer dan ook in de optiek, ook van 't vak. Neen, dat nu juist niet, maar we zullen toch geen gebruik van je aanbieding maken. De dames dan misschien? Neen, wij ook niet! Alweer mis!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek