Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 november 2025
De toegeroepene keerde zich om en zag opeens Jack, Gascoigne en Mesty voor het venster van de bovenverdieping staan. "Wij hebben u de moeite van ons aan te melden bespaard," riep Gascoigne. "Wij zijn hier om u te ontvangen." "En binnen drie uren zullen de troepen ook hier zijn; haast je dus maar wat, Don Silvio", voegde Jack er bij.
De vraag was eenvoudig, en haar goed recht onbetwistbaar. Ben-Hur werd verlegen, stamelde een paar onsamenhangende woorden, en keerde zich besluiteloos af. Simonides hield aan: Geef mij de bewijzen, zeg ik. Leg ze mij voor, geef ze mij in handen! Maar Ben-Hur kon niets antwoorden.
Met deze woorden scheidden de twee gelieven, koning Mark echter, die tot in het diepst van zijn hart geroerd was door hetgeen hij gehoord had, keerde zich vol woede tegen den dwerg, slingerde hem uit den boom tegen den grond en zou hem zeker gedood hebben, als niet Melot zich met een behendigen sprong uit de voeten gemaakt had.
Hij volgde hen met een strak gezicht naar de plaats, waar de wagen stond. George spreidde zijn mantel in den wagen, en liet het lijk behoedzaam daarin leggen, de bank opschuivende om ruimte daarvoor te maken. Toen keerde hij zich om, keek Legree strak aan en zeide met gedwongen bedaardheid: "Ik heb u nog niet gezegd wat ik over dit gruwelijk geval denk; dit is noch de tijd, noch de plaats.
De overjas, die op den stoel was achtergebleven, trok juist het oog der oudste dochter, die zeide: "Gij vergeet uw overjas", mijnheer." Jondrette sloeg een verpletterenden blik op zijn dochter, gepaard aan een heftig terughoudend gebaar. Mijnheer Leblanc keerde om, en antwoordde glimlachend: "Ik vergeet hem niet, maar laat hem hier."
Zijn droefgeestige bui duurde gewoonlijk niet lang. Als niemand zich over zijn dorstige keel ontfermde, liep hij de straat op, ging ergens staan blazen en keerde meestal terug in de kroeg, grabbelend in zijn zak, waar hij dan zooveel vond, dat hij zuchtend zeggen kon: "Ich bin zoe misérabel Hum!
Een gevoelig en mooi stuk is de sproke van het Baghijnken van Parijs dat ons in zijn dialogisch karakter en zijne wendingen telkens aan de oudere epische volkspoëzie herinnert. De moeder tracht hare dochter te behouden voor de wereld, doch te vergeefs: Die dochter keerde haer omme Ende ghinck al te hant Totten Baghijnkens hove, Daer sij de meestersse vant.
Zij keerde zich om en ging langzaam naar de deur; alles draaide voor hare oogen; zij hoorde nog de stem van tante toen viel de deur achter haar dicht. Zij wankelde de trap op, maar moest zich aan de leuning vasthouden; eindelijk, eindelijk was zij boven, op haar kamertje en viel op de sofa neer.
Na ongeveer een half uur gepraat was de Turk overtuigd van de onschuld van den molenaar en hij keerde terug naar de plaats, waar hij zijn paard had achtergelaten. Maar zie! Er was niets van een paard te bespeuren! Hij wandelde treurig terug naar zijn vrouw en toen zij zag, dat haar echtgenoot geen paard had, vroeg zij verbaasd: "Waar ben je geweest, en wat is er van je paard geworden?"
En ik voldeed aan zijne vraag. 133 Daarna keerde hij den voet ter linker-hand: wij verlaten den wand en gaan naar het midden langs een pad dat naar een dal loopt, 136 hetwelk tot daarboven zijn stank deed ongevallig zijn. Vervolg van den zesden ommegang.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek