United States or Hungary ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ofschoon dus niet van adel, oordeelde mevrouw ook den laatste, als épaulettendrager en man van fortuin, niet geheel verwerpelijk; en, dewijl de dames met iederen dag een dagje ouder werden Justine telde twee en dertig en Charlotte negen en twintig jaren had de moeder vast besloten: Justine aan den armen Baron, en Charlotte aan den rijken officier uit te huwelijken.
Justine wat scheelt je?" vervolgde zij, hare dochter naderende: "Foei! wees zoo dwaas niet; schaam je toch," en mevrouw Van Tal trok het zijden kleed der dochter wat meer over de voeten.
"En den acteur ik weet niet hoe hij het laatst nog maakte, en de menschen die er heengingen: afgodendienaars, geloof ik. Neen, zóó nauw neem ik het niet: La terre a ses folies, en men moet de wereld nemen zooals zij is; maar zeker is het, dat acteurs of actrices, in mijne oogen, altijd rejetons du commun zijn; verre beneden ons." "Nu, daar heeft oom wel gelijk in," sprak Justine weder.
"Wie? Prevost!" riep Justine, die met de derde gast, hare nicht Jeannette, had staan praten, terwijl zij zich bij de sprekers aan den haard voegde: "Waarlijk, ik heb nooit iemand gezien, die zoo volmaakt voor hansworst geschikt is. Wat zei Van Bierenstag ook? Een ui ja, 't is een ui; als hij opkomt, heeft men al genoeg. Zaterdag, hé mama, ik wilde, dat j'm gezien hadt Van Bierenstag; perfect! perfect! Comique tout
En bovendien mevrouw Van Tal kende hare dochters, en het kwam haar volstrekt niet onwaarschijnlijk voor dat Justine pour le bon motif een kleine scène gemaakt had.
De vele jongelieden, die haars moeders huis reeds hadden bezocht, zag zij intusschen even onverschillig terugblijven als zij ze had zien komen. In één woord, Justine was een ongevoelig, leelijk meisje, dat altijd rammelde en iedereen verveelde. Van Charlotte smart het ons, om der waarheid wille, niet veel beters te kunnen zeggen.
"Dat wil ik niet, in het geheel niet!" sprak Justine, zonder dat zij van de tegenwoordigheid harer moeder bewust was: "Denk je dat ik zóó mal naar de komedie wil. Geef mij andere kleeren en ook de speld met diamanten......" "Wel wel, Justine," zei mevrouw Van Tal, op de sofa toetredende: "waar denk je nu aan; we zijn reeds lang terug.
Juffrouw Justine had het woord, en bleef nog een geruimen tijd het woord houden; doch, daar zij tot het eenvoudige nichtje, dat zonder medeweten van haar papa, met tante Van Tal naar de komedie zou gaan, meer bepaald het woord voerde, zoo zag de douairière zich nu de baan schoon om óók weer iets in het midden te brengen.
De ongesteldheid mijner Justine zou mij alles doen vergeten," hernam mevrouw, terwijl zij aan het schelkoord trok: "Een glas petit-Bourgogne of....?" "Vriendelijk dank," zeide Smits: "Ik heb geen tijd te verliezen; maar ik herhaal het mevrouw: verzuim ten opzichte uwer dochter de voorgeschrevene middelen niet."
Wat de jonge dames betrof ja, 't valt moeielijk te zeggen wat zij wilden. Justine was, als hare scherpe en onaangename trekken, scherp en onaangenaam van karakter. Liefde kende zij niet, maar wel bezielde haar een zeker verlangen om een man te bezitten, dien zij naar hare luimen zou kunnen regeeren.
Woord Van De Dag