United States or Madagascar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ook heb ik niet den minsten twijfel of de schandvlek der middeleeuwen en de schrijver van "Justine" zullen op den duur beter gezelschap zijn dan menige Brave Hendrik.... Dit alles greep plaats in de eerste helft van November van het voorlaatste jaar. Het leven stroomt als een breede rivier tusschen mij en een zoo verwijderd tijdstip.
"Ah, dat is wat anders!" hernam Van Guntheim, die nu eenmaal als verdediger der Prevosten was opgetreden: "Wat ú niet zou voegen, 't kan daarom voor een meisje van burgerlijke afkomst zeer wel te doen zijn. 't Zou zeker juffrouw Justine noch hare zuster Charlotte behagen modiste te zijn, en toch zullen er zeker een aantal degelijke meisjes onder dat volkje gevonden worden.
"Wat mag dat zijn!" riep de luitenant; doch dewijl het gillen niet ophield, spoedde hij zich, door Van Bierenstag gevolgd, naar de vestibule, waar zij Justine aan den voet der breede trap zagen liggen, gillende en kermende van pijn, terwijl haar bloed de wit marmeren steenen kleurde.
Dat was een teer punt maar juist op dat terrein was Justine in haar kracht. Veel, zeer veel wist zij bij mama's woorden te voegen.
"Nu dat is iets bijzonders," fluisterde Van Bierenstag, toen de sigaren waren aangestoken: "'t Schijnt, dat mama Van Tal het er op gezet heeft, om de heeren op hun gemak te zetten." "Op hun gemak!" zei Van Guntheim nog zachter: "Ik verzeker je, dat ik aan tafel meer dan mijn portie heb gehad. Naast Justine! Ik heb er nog pijn in 't hoofd van."
"Al zóó laat!" hernam mevrouw Van Tal: "Ja, dan zal Justine toch moeielijk van de partij kunnen zijn. Enfin, ik moet wel zeer mijn excuses maken dat mijn kind ons zoo dérangeert. Waarschijnlijk een tand los gevallen," vervolgde zij, het bloed ziende dat Justines chemisette had bevlekt: "Ik dacht waarlijk dat mijne kinderen de jaren der valhoedjes te boven waren." Mevrouw schelde.
"Gemeen volk!" hernam Van Guntheim op een toon, die iets minder hoffelijk was: "Van die gemeenheid is mij nog niets ter oore gekomen. Integendeel zegt men dat monsieur en mademoiselle Prevost, niet alleen om hunne uitstekende tooneelgaven maar ook als brave lieden den meesten lof verdienen." "Fi! fi!" schreeuwde Justine, weder invallende, eenigszins onaangenaam hard.
Hoe mademoiselle H., de maîtresse van Lord D. was geweest, en o zooveel meer; zoodat de jonker en de luitenant elkander verbaasd aanzagen, niet vattende waar de fijnere sekse zooveel onfijns was te weten gekomen, of in elk geval in hunne tegenwoordigheid dorst uit te kramen. "'t Is akelig met haar afgeloopen!" besloot Justine, haar nichtje Jeanne veelbeteekenend aanziende.
Na het "Veel eer" van den jonker, ging de douairière nog eens naar de canapè, en nadat zij hare dochter, die steeds bewusteloos neerlag, een: "Ne faites pas l' enfant!" had toegefluisterd, sprak zij luid: "A revoir ma Juste," en het meisje een zoen op het voorhoofd gevende, noodigde zij de komedie-gangers uit om haar te volgen, waaraan de dames en heeren, na een zeer verschillend afscheid van de niets vernemende Justine, voldeden, te zamen de zaal verlieten, en met de wachtende rijtuigen komedie-waarts reden.
De voorstelling heeft geen voortgang gehad omdat de dochter van Prevost ziek was geworden. Het treft al heel goed, want nu zul je er later van kunnen profiteeren. Hoe gaat het?" "Ha, zoo mama," sprak Justine, hare moeder op een vreemde wijze aanziende: "ik dacht al dat het te laat was. De dochter van Prevost is bij mij geweest, maar zij is leelijk geworden, en ik ...."
Woord Van De Dag