Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
O, mon oncle, da es hier toch amoal stil en scheune!" juichte 't jong meisje, met levendig-blozende wangen en stralende oogen overal rondkijkend. E-woar?" zei Standje, gevleid door haar bewonderende uitroepingen. "'n Greut verschil mee P'rijs, he?" O joa 't zille! moar Parijs es toch euk heel scheune," antwoordde zij glimlachend.
"Heel slecht, zooals ik zeide; zij riep ons toe dat wij haar dáár moesten laten sterven, en dat wij het u moesten zeggen." "Zij heeft mij nóg lief!" juichte ik. "Wat dat betreft, jonker, dat's maar al te waar, en dat is erg genoeg na alles wat er verder gebeurd is.
»Dat beloof ik, meester,» zei Bob, die lont begon te ruiken en wiens hartje klopte van hoop, dat hij ontslagen zou worden. »Ga dan maar heen, Bob.» »Asjeblieft meester. Dag meester.» En weg vloog Bob! Hij had ons al ingehaald, vóór wij den beer bereikt hadden. »Ik mocht vrij!» juichte hij al in de verte. »Hij is op den achterweg!»
Door den schok wankelde de Onoverwinnelijke in den zadel, en met een zwaren slag viel hij op den grond. De Onoverwinnelijke was voor het eerst overwonnen. "Eere den Overwinnaar! Eere den Onbekende!" juichte het volk. Men zwaaide met stokken en doeken, de muziek schetterde, de lucht daverde van het gejubel. "Eere den Onbekende!
Het publiek lachte, vergaf den zanger, om het logische zijner redeneering, zijn gebrek aan talent, en juichte hem de rest van den avond toe. De beroemde Duclos, te Parijs de rol van Camille in den "Horace" van Corneille spelende, geraakte, op het oogenblik dat zij, na tegen Rome te zijn uitgevaren, het tooneel verlaten zou, in haar mantel verward en viel.
Hij herinnerde zich hoe de Bruggelingen hem, met schand beladen, uit hun stad verjaagd hadden, en beloofde zich geen geringe wederwraak; het scheen hem onmogelijk dat de Vlamingen aan de verenigde macht van zoveel Koningen, Prinsen en Graven weerstonden; ook juichte hij reeds in zijn hart en betoonde een blij gelaat.
Jack keek Mesty eens aan, die met een grijnzend gezicht zijn stopwoord; "Wacht maar!" uitbracht. De matrozen liepen daarna het strand langs tot ze vlak tegenover het schip gekomen waren. "Hallo!" riepen ze. "Hallo!" antwoordde Mesty. "Breng onmiddelijk den boot aan den wal, met een emmertje water." "Dat kennen we," juichte Mesty zijn handen wrijvend van plezier.
Fonske teekende en schilderde aanhoudend in zijn schaarsche, vrije uren, met trillend-gespannen hartstocht, als werkend voor een doel dat niemand anders kende; en, wijl hij de sympathie van het meisje wel voelde, zonder den aard daarvan te vermoeden, liet hij haar af en toe zijn schilderingen zien en juichte inwendig van genot, wanneer zij die, met van eerbiedige bewondering in elkaar geslagen handen "zeu scheune, o, toch zeu scheune" vond.
Eliëzer was bij deze onthulling zichzelve niet, doch over het bleeke gelaat van het meesterke gleed de weerschijn eener groote vreugde. »Nu komt alles terecht," juichte hij, »nu komt alles terecht!" De Zoeloe echter greep een zwaren stok, omklemde de knieën van zijn jongen meester en riep: »Sla mij, Baas, sla mij dood, maar vergeef het mij!"
AARON. Een vers is 't uit Horatius, ja juist. Wat zijn er toch voor ezels in de wereld! Dit is geen scherts; de grijsaard heeft hun schuld Ontdekt en zendt hun wapens nu, met regels, Die, zonder dat zij 't merken, diep verwonden; Doch waar' de schrand're keizerin nu wèl, Zij juichte 't plan van Andronicus toe; Doch laten wij haar onrust nu in rust.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek