Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 oktober 2025
Dit weet ge toch ook wel, hoe verrukt onze ziel reeds is, als ze alvast in den uitwendigen weg overwon; en een ondeugd ingetoomd; een zwakke steê in ons karakter bewaakt; een leelijke gewoonte bestreden; een booze toeleg verijdeld wierd. o, Als er eens ontkomen aan de macht der zonde is, dan jubelt het reeds zoo dankbaar van binnen.
Haar viel de rots op ’t hart, toen in zijn woede De geest des afgronds haar tot offer koos, En nedersmakte ’t blok, meêdoogenloos, Op wie zich zingend naar heur kindren spoedde: Nu bloeit aan ’t murwe groeve-kruis de roos, Tezelfder stede, waar heur wonde bloedde, En onder ’t berkeloof klinkt, blij te moede, Het lied des levens op het kruis des doods: Een vogel zingt er van Geloof en Hopen, En jubelt in de loover-schaûw zijn zang En ’t hart der rozeknop gaat luistrend open: En ’t wordt den zwerver in den boezem bang; Hij voelt de tranen langs de wangen loopen, En plukt een roos, en gaat met zachten gang..
Maar het jubelt in hem wanneer hij de baronnen zich ziet wapenen en burgers zich gaan verschansen en het wapengekletter dus weldra over de vlakte te horen zal zijn... Intussen was de jonge prins Hendrik gestorven en had Bertran hem een groot rhetoriese elegie gewijd, geheel en al in de pompeuse hoogdravende stijl van de Latijnse »planctus" die abten en bisschoppen bij de dood der vorsten op bestelling schreven.
De palmboom is onder de boomen der aarde de voor uw oog geteekende kroondrager. En nu, de Psalmist jubelt het u immers toe: »De rechtvaardige zal in de voorhoven onzes Gods als een palmboom bloeien!« Drieërlei kroon kan uw hoofd sieren, en sieren met eere. Reeds hier op aarde een kroon en krans door de dankbare toewijding van hen, dien ge weldeedt, u op het hoofd gedrukt.
Waarop Orest treurig antwoordt: "Groote daden! Ja, 'k Weet nog hoe wij haar in de toekomst zagen!" Hier jubelt hij: "De reuk der aarde geurt me als balsem tegen Als noodde zij mij op haar open velden Ter jacht naar levensvreugde en groote daden." Reine menschelijkheid bewerkstelligde hier verzoening van menschelijken euvelmoed.
Zij staat beneden bij de haven, zij, zooals alle anderen. Men ziet haar aan, als zij zich een weg baant naar het strand, een hooge, donkere vrouw, met een voornaam uiterlijk, een bleek gelaat met sprekende trekken en smeekende, verlangende, hartstochtelijke oogen. Terwijl het volk jubelt en juicht, voert donna Micaela een hevigen strijd.
integendeel zij begeeft zich, door den nood gedwongen, in een vreugdelooze ballingschap; geen enkele zingt en jubelt in den vreemde, geen enkele mint en broedt daar. Terecht noemt Naumann de Boerenzwaluw een buitengewoon flinken, koenen, wakkeren, aardigen Vogel.
Zij kermt en klaagt, als ware zij ten prooi aan de grootste vertwijfeling, en dadelijk daarop juicht en jubelt zij, even als de zoo veranderlijk van aard zijnde Zigeuner-kinderen, die altijd klaar staan om te huilen en te lachen, en door zeer heftige, maar tevens zeer kort van duur zijnde hartstochten, beheerscht worden.
Maar nu jubelt hij nu heeft zij mij een kus geschonken, mij met haar mond gewond, zo dat slechts nòg een kus mij kan genezen, evenals volgens Ovidius hij die door de lans van Peleus gewond is, slechts door nog een steek er van genezen kan worden.
Men spreekt over de vijf socialisten, de vijf martelaars, die de regeering nu eindelijk aan Sicilië teruggeschonken heeft. En de menschenmassa jubelt: "Leve Bosco! Leve Da Felice! Leve Verro! Leve Barbato! Leve Alagano!" Maar als iemand, die het rumoer der straten wil ontvluchten, naar de haven gaat, vraagt hij verbaasd: "Waar ben ik hier? Madonna Santissima, waar ben ik gekomen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek