Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Mher Sneloghe, tot in het diepste der ziel geroerd door zijnen roep, dien hij als een gebed tot bijstand aanzag, omvatte het lichaam van zijnen gekwetsten vriend, hief door eene geweldige krachtinspanning hem op den schouder en liep naar de deur, terwijl hij met koortsigen klem tot de jonkvrouwen zeide: "Volgt mij van nabij, verlaat mij niet! In het klooster, in de proostdij zijn wij niet veilig!
Onder veel plichtplegingen leiden de ridders hun paarden bij de teugels, eerst stribbelen de jonge meisjes een beetje tegen, maar zij laten zich toch al heel gauw een kusje ontstelen, en wanneer zij hun boodschap bij Alexander verricht hebben hij komplimenteert o. a. hun koningin over de verstandige zet om zulke schone gezanten af te vaardigen vragen de ridders verlof aan Alexander, met de twee jonkvrouwen te mogen trouwen, die daar meer dan bereid toe zijn.
Voor de huisdeur bleef hij staan, en Don Quichot kreeg nu de beide morsige ganzenmeiden in het oog, welke zijne dolle verbeelding echter dadelijk in edele en hoogst bevallige jonkvrouwen herschiep, die zich voor de burchtpoort een weinig in de koele avondlucht vermeidden.
Een bode kwam hen tegemoet, en deze vroeg: "Ontwapent u." Aymijn deed aldus, en daarna trok hem Karel met zijn baronnen en zijn jonkvrouwen tegemoet. En de beiden spraken vele vriendelijke woorden tezamen. Lodewijk zeide niets, noch tot Aymijn noch tot zijn kinderen, want er was boosheid in zijn hart, omdat de keizer zijn doodsvijand was gaan begroeten.
Men trad eerbiedig op zekeren afstand terug: de Gravin, door de twee jonkvrouwen vergezeld, begaf zich naar den kokeler, wien zij de vraag voorstelde, of zij nog lang met haren echtgenoot gelukkig zoude wezen.
"Stilte, Mijne Heeren!" zeide een der gasten: "daar is Hare Genade." De dubbele middeldeur opende zich, en de Gravin Douairière trad binnen in een deftig feestgewaad, haar jonge vriendin aan de hand geleidende en door een vroolijken stoet adellijke en hoffelijke jonkvrouwen gevolgd.
"Ik heb u miskend; vergeef het mij. Beschik over ons lot: wij volgen u." Disdir leidde de jonkvrouwen over den donkeren neerhof. Hier voelde Dakerlia dat de hand van Disdir gloeide en hij hare hand koortsig drukte. Zij poogde zachtjes zich los te rukken; maar hij hield haar vast totdat hij de bende wapenknechten had bereikt. "Ho, Dakerlia, Dakerlia, gij zijt ondankbaar en wreed!" gromde hij.
Toen maakte hij al de andere vogels jonkvrouwen; en hij ging met Jorinde naar huis; en zij leefden nog lang te zamen heel vergenoegd. Een vader riep zijne drie zonen bij zich; den eenen gaf hij een haan, den tweeden een zeis, den derden een kat. »Ik ben al oud,« zeide hij, »mijn dood nadert; en eerst wilde ik jelui verzorgd hebben.
De burgers der stad verkeerden in gevaar, maar Ferguut was hun redder. Wat was tegen hem bestand? Toen hij zag, dat ze veilig waren, verdween hij uit het gewoel. Langzaam reed hij naar de beide jonkvrouwen terug, en voor 't eerst was er angst in zijn hart.
Door dit ijslijk vooruitzicht getroffen, wierp Maria zich om de hals van Machteld, en haar tranen rolden op de hijgende borst harer ongelukkige vriendin. De lange zuchten der twee Jonkvrouwen vervulden de kamer met een hartnijpend gesuis. Na zij aldus enige tijd, als gevoelloos en in bittere smart verzonken, tegen elkanders boezem gerust hadden, vroeg Machteld: "Verstaat gij nu mijn lijden, Maria?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek