Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Het meisje was het dus hierover met de oude eens geworden, dat, als zij een jonkman zag, welke dikwijls door de buurt ging, waarvan zij haar alle kenteekens opgaf, dat zij dan zou weten, wat haar te doen stond en na haar een weinig gezouten vleesch te hebben gegeven, beval zij haar Gode aan.
"Heer stadhouder," sprak de gerechtsdienaar, "zoodra deze jonkman ons van verre in het oog kreeg, keerde hij dadelijk om en ging als een haas op den loop. Wie het oog van de wet schuwt, heeft zeker wat kwaads op zijn geweten, dacht ik, zette hem na en kreeg hem, daar hij kwam te vallen, gelukkig te pakken." "Waarom gingt gij op den loop, manneke?" vroeg Sancho.
Nathan sprak toen: Dit zal ik doen, omdat U dat wilt. Toen Mithridanes was afgestegen, ging hij met Nathan in aangenaam gesprek naar diens prachtig paleis. Hier liet Nathan door een van zijn bedienden het paard van den jonkman vasthouden en fluisterde hem in, dat hij haastig aan allen in het paleis zou mededeelen, dat niemand aan den jongeling zou zeggen, dat hij zelf Nathan was.
De persoon, die op deze benaming antwoord gaf, door zich onverwijld te vertoonen, was een jonkman van even in de twintig, die zeer klein van gestalte was en nog met een vervaardelijken bult was bezwaard daarenboven. Hij kwam binnen met de pen achter 't oor.
Oogenblikkelijk had hij een stoel gevonden en plaats genomen tusschen Kee en Willemien een feit, 't welk dezer laatste een purperrooden blos op de wangen joeg. Het gezelschap nam er geene »notitie" van, daar men terstond zeer druk begon te babbelen, waarbij de nieuw aangekomen jonkman wel het minste zeide. Hij was een vriend van den huize De Milde, ieder had hem een verhaal te doen.
Het is namelijk te Nismes oude zede, wanneer een huwelijk gesloten wordt, dat de hoofdlieden der jongelingschap voor het kerkportaal het bruidspaar afwachten, bruid en bruidegom met gekruisten degen tegenhouden en niet doorlaten, voor de jonkman een lint van het kleed der bruid losgemaakt en met eigen hand op de borst van een der ridders vastgehecht heeft.
"Ik zou gewillig zijn om dat alles nog eens te dragen, als het u maar tot Christus mocht brengen. O, Heere, ik bid U, geef mij nog twee zielen!" Dat gebed werd verhoord. Twee dagen later kwam een jonkman in een lichten wagen de laan van oranjeboomen oprijden, wierp de teugels haastig uit de hand, sprong af en vroeg naar den eigenaar van het goed.
Bij den dood van een jonkman richt men op zijn graf zulk een vlaggestok op, als een symbool dat zijn geest tot een hooger leven is overgegaan en elders tot nieuwen arbeid geroepen: dit is eene overoude dacische gewoonte, die tot op onzen tijd is bewaard gebleven. Voor de andere dooden richt men alleen een houten kruis op.
Overigens toonde de Engelschman zich niet schraapzuchtig bij de verhuur; want eigenlijk verveelde hij zich zeer in zijne eenzaamheid, en hij zag met genoegen dat de jonkman zich in zijne nabijheid kwam vestigen, overtuigd als hij was, dat hij van hem wel eenige verstrooiing verwachten kon. Maar als Mr.
»Ja, maar, André! je moet voor ons altemaal eene rol maken, en voor de meisjes thuis ook .... en je moet mooie kostumen bedenken en dan nog een paar verrassingen!" De jonkman keek met grappige verlegenheid naar de reusachtige boomen boven zijn hoofd, en riep: »Alles goed en wel! Ik zal er eens ernstig over denken, dames!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek