Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
De procureur Verhagen, die door de toevallige ontmoeting met Dorus op het concert van Polyhymnia den naam Makko had gehoord, was door het daaropvolgend gesprek met dokter Abels tot de overtuiging gekomen, dat de ware erfgenaam de jonkman was, dien hij op dien avond had hooren spelen.
De klok werd ver weggebracht, verder dan men haar van haar vroegeren hoogen toren af ooit had kunnen hooren; en de jonkman? Ja, de klok in zijn borst klonk verder dan zijn voet ooit zou wandelen, zijn oog ooit zou zien; zij luidde en luidt nog aldoor over den oceaan, over de gansche aarde heen. Maar bepalen wij ons voorloopig tot de torenklok!
Zou hij verkeerd hebben gezien, dat die blonde jonkman haar hart bezat? Zijn hoofd duizelde. 't Warrelde in zijn brein en de hoop streed in zijn ziel tegen zijn verstand. Hij schaamde zich nu, dat hij zoo onbekookt en onnadenkend had gehandeld, en durfde nauwelijks zijn weldoener onder de oogen komen.
Toen alles gedaan was en de bedienden heengegaan waren, sloot de jonkman bedaard de deur, stak den sleutel in zijnen zak, keerde zich daarna om, sloeg zijne armen kruiselings over de borst en zag Mr. Wilson strak in het gezicht. "George," zeide Mr. Wilson. "Ja, George," antwoordde de jonkman. "Ik kon het haast niet denken."
Tegelijkertijd had een jonkman van edele geboorte, veel jonger dan Shakespeare, zijn omgang gezocht, zich als vriend bij hem aangesloten en hem ongetwijfeld door de een of andere milde gift aan zich verplicht. Shakespeare kreeg den jongeling innig lief, maar weldra gelukte het aan Shakespeare's donkere geliefde, met wie de jonkman in kennis kwam, diens liefde te winnen.
In een soort van kinderlijke verrukking had broeder Sam ongetwijfeld tegen broeder Sib gezegd: »Ziedaar een jonkman, die rijk is en een onafhankelijk fortuin bezit, welke van erfenissen van bloedverwanten en nabestaanden afkomstig is, die tot een aanzienlijke familie behoort en daarenboven een buitengewoon geleerde is! Dat zal een uitmuntende partij voor onze lieve Helena zijn!
Ondeugend glimlachend antwoordt de jonkman: "Ik vind u niets verouderd, maar vooral jùffrouw Barbara niet. De last der jaren drukt u beiden in 't minst niet." "De last der jaren," pruttelt de matrone, onaangenaam getroffen door dit woord, en zij denkt er bij: "Wie weet, voor hoe oud hij mij aanziet, zoo'n akeligheid!"
Toen kwam tot mij een trotsche En fiere jonkman, Die zich edel roemde en dapper En mij nam en hield en met valsche gedachte Jaloersch is geworden. Daarover, helaas, ben ik wanhopig, In waarheid wetend Dat ik, voor het heil van velen ter wereld Gekomen, door één geheel ben vermeesterd.
Daar stiet zij een schrillen kreet uit, wierp zich op het gelaat van den jonkman en had den tijd niet zijn gelaat met tranen te baden, want ternauwernood had zij hem aangeraakt of, gelijk het Girolamo gebeurd was, ontnam de smart haar het leven. De andere vrouwen wilden haar bemoedigen, zeiden, dat zij wat op zou staan en herkenden haar nog niet.
De jonkman bedacht zich alsof hij voornemens was nog meer te zeggen, toen eensklaps de boot bleef stil liggen en het gezelschap volgens gewoonte naar het dek snelde, om te zien waar men aanlegde. "Zijn die twee allebei dominees?" zeide John tegen iemand, toen zij naar buiten gingen. De man knikte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek