Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Wat my betreft, ik meen in dit hoofdstuk voldaan te hebben aan de belofte dat ik eens 'n staaltje van pater Jansen's preekmanier geven zou, en ik zeg er dit uitdrukkelyk by, om niet dezen of genen onkundige in den waan te laten dat-i 'n idylle gelezen heeft. Wouter en deugdzame lezers worden teleurgesteld door Fancy, die 'n lynch-vonnis kasseert.
Hij is vijf jaar ouder dan Reinard Jansen, en heeft reeds bij Jansen's vader gediend: bij den ouden strakken Lodewijk Jansen. Hoe menigmaal heeft hij Reinard Jansen, toen deze nog een kleine jongen was, op zijn sterke schouders genomen, en met hem zoo snel over het veld gerend, dat de jongen het uitgierde van pret. Maar ach, dat is lang geleden....
Doch terwijl Eliëzer zich omkeert, en hen aankijkt met zijn zwarte oogen, verstommen de fluisteraars. Aan Jansen's scherp gehoor is dat gefluister echter niet ontgaan. »Hector en Schaap, komt eens hier," beveelt hij op strengen toon. Zij naderen hem, doch voor zijn flikkerenden blik slaan zij de oogen neer.
De koffie was intusschen gezet, en het kommetje ging tusschen de twee vrienden kameraadschappelijk rond. Het meesterke verkwikte zich aan den bruinen drank. Het begon koel te worden, en de koffie maakte warm. Frits Jansen's gedachten keerden intusschen terug tot dien noodlottigen brand. »Heb ik bij mijn vertrek iets gezegd, dat aanleiding kon geven tot de vreeselijke verdenking?" vraagde hij.
»Heeft hij nog een boodschap voor mij meegegeven?" vraagde Frits aarzelend, maar vol spanning. Het meesterke echter werd bij deze vraag bedroefd en schudde het hoofd. Er volgde een korte, pijnlijke pauze, doch het meesterke legde zijn zwakke hand op Frits Jansen's breeden schouder, en terwijl hij hem aankeek met zijn zachte oogen, hernam hij: »Verzoen u met uw vader!"
»Ge kunt er veel geld voor maken," zeide Frits. »Van wien weet ge 't?" vraagde Jansen bedachtzaam. »Meester Williams heeft het mij zoo even verteld," zeide Frits. Jansen fronste even zijn zware wenkbrauwen. »Voor wien komt de agent?" vraagde hij plotseling. »Voor een Engelsche Maatschappij," antwoordde Frits. De plooi tusschen Jansen's wenkbrauwen werd dieper.
Daar is-i, riep Wouter die Jansen's vriendelyk gezicht langs de hortensia zag voorbygaan. Als om de gegrondheid van Styntje's angst ditmaal eens te logenstraffen, telde de goede man 'n twintigtal ryksdaalders op de tafel. Ter verontschuldiging over z'n uitblyven, deelde hy mee dat men hem onder-weg by 'n zieke had geroepen, die volstrekt iets naders van den hemel wilde weten voor-i er heen ging.
En dan die schreiende moederkreet: »Mijn arm, verdoold kind, leg het moede hoofd neder aan het hart van uw moeder!" Frits Jansen's oogen verduisterden zich, en zijn brandende oogen werden vochtig. Niemand twijfelde er aan, dat hij de brandstichter was, niemand dan zij, die trouwe, die liefhebbende, die éénige moeder!
De drie gebroeders zien hen wel, en begrijpen volkomen hun doel. Zij springen onmiddellijk overeind, schuiven de scherpe patronen in het slot hunner geweren en plaatsen zich als een muur voor Zeger, hun broeder. Ja waarlijk, dat zijn de Jansen's! Dat zijn de leeuwen der wildernis. Er ontstaat een geweldig rumoer. De goudkoningen, die reeds aanwezig zijn, rillen van angst.
Indien dus de man die den ander zoo liefdeloos beschuldigde van inbreuk op pater Jansen's dagorde, zich inderdaad schuldig maakte aan diefstal van dat nummer, was de ander volkomen in z'n recht hem 't zwygen opteleggen. Maar ook de dinsdagger zelf had zich te verantwoorden, en wel by Styntje die op 't rumoer naar buiten kwam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek