Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Eindelijk toch bezweek hij onder de afgematheid en viel in eenen diepen slaap. Des anderen daags 's morgens was de oude Jakob vroeger dan naar gewoonte opgestaan. Hij was zichtbaar bekommerd, en ging uit het huis en keerde weder, zonder doel of reden, evenals iemand, die vervolgd wordt door eene angstige gedachte.
Hoe lang zal Jakob nog betreden deze pleinen? Daar hij zijn oogen maakt tot schreyende fonteinen? Hoe lange zullen nog, in zijne dagen oud, Dees groene velden met zijn tranen zijn bedauwd? Hoe lange zullen nog zijn klagelijke lippen Bewegen berg en dal, de rotsen en de klippen?
Ja, die Jansen was een stugge, onverzettelijke natuur, met een hart, dat breken maar niet buigen kon, en als God het niet verhoedde, dan zóu het breken om het wee over zijn eigen kind! Het meesterke was met Jakob, zijn gids, al eenige dagen onderweg.
"Kom, Jakob, gij doet mij lijden. Wat gij daar vertelt, is gansch onbestaanbaar. Zou uwe verbeelding voor niets in deze zonderlinge gedachte zijn? Zeg mij duidelijk wat er van is, of ten minste wat gij gelooft." De hovenier scheen niet genegen om op dit oogenblik de gevraagde uitleggingen te geven.
Front-de-Boeuf is aan het hoofd der belegerden; ik zie zijn reusachtige gedaante boven den hoop uitsteken. Zij dringen wederom naar de opening, en de doortocht wordt hand tegen hand en man tegen man betwist. God van Jakob! zoo ontmoeten elkander twee woedende stroomen, zoo bruisen twee door winden bewogen zeeën tegen elkander."
Sedert gij op het kasteel gekomen zijt, gebeurt er iets met mijne arme vrouw, dat mij onuitlegbaar schijnt. Zij gelooft aan niets meer!" "Wat gij zegt, Jakob, schijnt mij nog veel onuitlegbaarder. Theresia De Wit zou mijne nicht niet zijn?"
Hij verklaarde, dat het hem aan moed niet zou ontbreken. Daarop liet hij, op zijn kosten, de glazen nog eens vullen en hield een opgewonden toost op den roem en den voorspoed van het Groote Leger, die met daverende toejuichingen werd beantwoord. Juist in dit oogenblik kwam Jakob uit de verte aan. »Daar komt je trouwe vriend, de timmerman!" zei een der jonge onderofficieren plagend.
"Ik vermeen het te mogen denken," was het antwoord. "Heeft hij u van zijnen dood, van zijnen schrikkelijken dood gesproken?" "Ja, meer dan ik verlangde." "Hoe? Hij zou u gezegd hebben, dat de duivel....?" "Laat mij gerust met die gekheden, Jakob," morde Willem ontevreden. "Mijn arme oom verbeeldt zich, dat hij gaat sterven, dit is alles." "Zoo, gij meent het?
»Waarom zegt gij dan, o Jakob! en spreekt, o Israël: Mijn weg is voor den Heere verborgen, en mijn recht gaat van mijnen God voorbij? »Weet gij het niet? Hebt gij niet gehoord, dat de eeuwige God, de Schepper van de einden der aarde, noch moede noch mat wordt? Er is geen doorgronding van Zijn verstand. Hij geeft den moede kracht, en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien, die geene krachten heeft.
"Buiten twijfel!" hernam de kleine geneesheer: "Een trouw gebruik van den heilzaam werkenden drank; een rustige nacht, en gij zult zien, morgen is de zieke jonkman weder gezond en frisch, ja zelfs gezonder dan te voren!" Klaartje was buiten zich zelve van verrukking. Zulk een heerlijke uitkomst, zulk een spoedige herstelling had zij zich niet durven voorstellen. Jakob zou leven!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek