Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Artevelde bewees aan zijne medeburgers, dat zij bevriend moesten blijven met den koning van Engeland, zonder daarom tegen den koning van Frankrijk te strijden of anders gezegd, dat zij onzijdig moesten blijven. Jakob Van Artevelde onderhandelde met beide vorsten en volbracht zijne taak op uitstekende wijze.
En ik onthaal u op het werk van een der grootste dichters, die Nederland ooit voortgebragt heeft! Gij leest geen kranten? Nu, zoo lang de Pruissen of de Franschen ons niet zullen ingepalmd hebben, zoolang zullen de Hollanders hunnen Schoolmeester in eere houden." "Zeg mij liever wat gij gebruiken zult, mijnheer Jakob. Van al die wijze praat begrijp ik niets."
Door een schier bovenmenschelijke inspanning gelukte het hem, zich overeind te worstelen. Maar op hetzelfde oogenblik drong een kurassier zijn reusachtig ros op hem in en scheen hem onder den voet te willen rijden. Jakob greep de teugels van het paard en deed het eenige schreden achteruit wijken.
Maar ook hij was zichtbaar teleurgesteld en evenzeer Reinier en Jakob. Die kleine, tamelijk gezette persoon, met zijn ronden rug, gekleed in de eenvoudige uniform van kolonel der garde-jagers te paard, die man, met zijn fluweelzachte oogen in het bleek-bolle gezicht, was d
»Vader", raadde Jakob, zich inspannend om kordaat te schijnen, »'t beste zal zijn, er ons in te schikken, en dat u zonder tegenspraak meegaat. 't Moet immers een misverstand wezen, u bent immers volkomen onschuldig! Gaat u dus maar kalm en bedaard met ze mee, dan zullen de gendarmen ook geen geweld gaan gebruiken!" Hij meende daarop zijn vader bij het verder aankleeden te helpen.
Hij greep des jongelings handen, kuste ze herhaalde malen en liet er twee heete tranen op vallen. "Maar, mijn lieve Jakob, wat doet gij?" murmelde deze. "Neen, neen, laat mij uwe handen kussen," snikte de ontstelde man.
Jakob Mispels had zijnen meester in het eerst met diep medelijden aanschouwd, en hij had zelfs eenen glinsterenden traan van de wangen gevaagd. Nu evenwel klopte het benauwde hart hem onstuimig in den boezem en hij begon op zijnen stoel te woelen.
Bovendien zal ik als de sterkere partij en als bezitter van dit land, dat volgens u niet meer aan mij dan aan u behoort, mijn opzichters last geven u van mijn grondgebied te verwijderen. Jakob, neem die hengelroe en zet meneer Rustig eventjes over de heining. Dag, meneer Rustig, goedenmorgen?"
Ik herkende mij zelven in den spiegel niet meer, en mijne arme vrouw deed niets dan tranen storten, in de meening dat ik de tering had." "Nu, het is uwe zaak, Jakob, gij zult er na uwen dood voor boeten, wees zeker," zeide mijnheer Reimond. "Laat ons van andere dingen spreken, die niet boven het bereik van uwen zwakken geest zijn. Nader uwen stoel tot de tafel en zet u daar voor mij.
"Met uw verlof." viel Jack hem in de rede, "laten we dat eerst eens beredeneeren." "Volstrekt niet; ik zal handelen volgens uw eigen stelregels de visschen heb ik, maar ik verlang nog meer die hengelroe is evengoed van mij als van u, en daar ik de sterkste ben eigen ik ze mij toe. Jakob, Willem, neem die hengelroe, ze behoort ons."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek