Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Nathan Ben Israël ontving zijn lijdenden landsman met die gastvrijheid, welke de wet voorschreef, en welke de Joden jegens elkander uitoefenden. Hij stond er op, dat hij zich ter rust zou begeven, en diende hem die geneesmiddelen toe, welke toen de besten gerekend werden om de koorts te stuiten, welke schrik, vermoeienissen en verdriet den armen ouden Jood op den hals gehaald hadden.
Evenmin fraai was het gedeelte waarin voor de Joden gebeden werd: Wij dragen bepaaldelijk aan U op het volk Israel, dat in deze dagen zo bitter wordt beproefd. Gij zult hen niet voor altijd verstoten, want bij U zijn levende beloften voor hun toekomst. Houd hen staande. Breng hen tot bekering, opdat zij de waarachtige verlossing mogen verkrijgen die Gij geschonken hebt in Christus, Uw Zoon.
En de zachte troostwoorden aan het eind: "Zoo spreekt God, die de verdrevenen van Israël verzamelt: "bij de verzamelden zal ik nog nieuwe voegen"." Wij zijn allen moede in de heete menigte. Maar de stem van den ouden Man, die de Haftarah leest, gaat als een zachte wind van troost over de hoofden en over de harden. De late middagwind is doorgebroken. Er komt beweging in de milde lucht.
Hij zou hem zien, hem hooren, en van hem alles vernemen wat hij wist van de ophanden zijnde verandering, voornamelijk het tijdstip, waarop het geschieden zou. Indien het ophanden was, zou hij van den veldtocht met Maxentius afzien, en voorbereidingen treffen om de stammen onder de wapenen te brengen, opdat Israël gereed mocht zijn, wanneer de groote dag der wrake aanbrak.
Baedeker zegt, dat men hier de Mohammedanen, Joden en Christenen aan hunne kleeding kan herkennen; dat is maar goed ook, want, volgens hun uiterlijk zou men ze zeker allen onder de zonen van Israël rangschikken. En wat de straten en die menschen er allen vies en vuil uitzien, dat is niet te beschrijven. De Batavierstraat en Uilenburg in Amsterdam zijn er met hunne bewoners heilig bij.
"Israel is voor ons het toonbeeld en teken van Gods vrije genade". Wel heeft het "Christus niet erkend, maar verworpen." Nu zijn zij "niet meer 'Israel' in de oorspronkelijke zin, zij zijn 'Joden'. "Een jood is een mens uit Israel, die Jezus Christus verwerpt.
En dat maakte, dat deze diepe treurpsalm reeds halverwege in den toon van lof en jubel omslaat: »Gij, die den Heere vreest, prijst Hem; al gij zaad Jakobs, vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!« Daarin ligt voor Messias de macht, om door te worstelen tot den einde. Niets overvalt Hem. Niets overkomt Hem door de macht van de natuur of van de zonde.
Eerzucht, snelheid, volharding bezitten zij. Vind ik iemand voor hen, dien zij als meester kunnen erkennen, dan zullen zij den prijs behalen. Zoon van Israël, als gij die man zijt, dan zweer ik u, dat gij den dag, die u hier bracht, gelukkig zult noemen. Spreek nu voor uzelven.
Israël wil 't beloofd Canaän nu gelukken, Daar Juda zijn voorhoofd Zal met een kroone drukken. Daar Juda, onder 't licht En 't wankel rond der mane, Zijn stoel en zetel sticht Bij 't stroomen der Jordane. Gij Filistijnen haast , En gij o Jebuzieten! Met Amalek verbaasd Maakt plaats met de Ammonieten.
Oud en Nieuw Testament beide beschouwen het leven des menschen als een strijd. In het Oude Testament wordt dit woord in den gewonen zin van oorlogvoeren genomen. Israël moest strijdende oorlogen van Jehova. In het Nieuwe Testament wordt het woord strijd meestal genomen in den zin van kampstrijd. In de Grieksche wereld waren kampstrijden aan de orde van den dag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek