Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Huup Hans! huup!" en met de vlakke hand slaat Ritter zijn makker op het gevoellooze lichaam. "Dood! mors dood!" steunt de jager opnieuw: "Och! waarom heeft Hij die alles kan, jou niet 'en poosje langer bij asem gelaten? hé? of, Toon vooraf den genadeslag gegeven? Verdoemd als ik ben! Waarom ook stond ik je af aan een ander!"
Hij kroop voorzichtig uit zijn bed, greep een stoel, en klom er weer heel zacht in. Zijn ouders hadden er niets van gemerkt. Hij legde den stoel voorover, en ging er op zitten. "Huup hit," zei hij. "Nu draven, zoo hard je kunt." Hij hobbelde met den stoel op en neer, en hij verbeeldde zich, dat hij op den hit van zijn Vader zat, en dat hij aan het harddraven was.
En wat hadden de andere jongens een pret. Maar Klaas Zwart en Frans Thor lachten niet, en Frans was niet van plan den strijd op te geven. Jan stapte weltevreden over de behaalde overwinning weer in zijn karretje, nam de leidsels van Karel over, en zei: "Huup bok! Vooruit maar weer. Dat viel Frans Thor niet meê, hè Karel? Wat heeft hij gehad!"
Arm dier! wat zie je flauw uit de oogen; 't is jammer dat hij, die tamelijk bleek en zichtbaar amechtig op je rug is gezeten, den blik niet kan opvangen dien je bij wijlen ter zijde werpt: gewis, hij zou medelijden gevoeld en je niet zoo onophoudelijk een "kovort!" of "hei, huup!" hebben toegevoegd, 't welk niet zelden met een hakpor vergezeld gaat.
Zoodra zij den bok van Jan in 't oog kregen, kwamen zij haastig toeloopen, elk met een stok in de hand. "Wel heb ik van m'n leven!" riep Frans uit. "Kijk Jan Trom eens geuren! Huup Sik, allo, vooruit!" Maar de bok stoorde zich aan dat bevel niet, en bleef kalmpjes doorstappen. Hij hief den kop eventjes op, en keek Frans aan. "'t Is het bokje wèl!" ging Frans voort.
"Waar is mijn zweep?" vroeg hij. "Hier," zei Dik. "Maar één ding mag je nooit vergeten: sla den bok niet, als het niet noodig is." "Slaan, Vader?" vroeg Jantje. "O neen, mijn bok sla ik niet. De zweep is alleen maar voor 't mooi. Huup bok! Allo!" Daar ging de bok, tot groote vreugde van Jantje, die in het wagentje zat als een kleine prins.
Dik sloeg van den schok achterover, doch richtte zich dadelijk weer overeind en hield zich met beide handen aan de kanten van den bak vast. "Huup paard!" riep hij, terwijl hij vergenoegd naar den staart van den hond keek, waar het touwtje al vaster en vaster omheen klemde.
Hij dacht aan Toon, en besloot ter verfrissching eenige chinaasappelen mee te brengen, welke hij zou zeggen voor een oud kleedingstuk in ruil te hebben bekomen, maar zag het niet hoe akelig de viervoet met de oogen ging draaien, en hij riep alweder: "Huup! huup! vort Hans! kovort!"
Toch liep hij gevaar, dat het slecht met hem zou afloopen, want de bak slingerde geducht heen en weer, en kon elk oogenblik tegen een boom of een paal terecht komen. Maar Dik zag geen gevaar. "Huup paard! Vooruit!" schreeuwde hij. En voort ging het, in dollen galop. Daar stoof het de brug over, nu den hoek om, en... krak, daar brak het touwtje!
Maar dit kan hij niet verdragen, hij wordt ziek en in ijlende koorts schrijft hij een brief aan Tine, waarin alle motieven der Minnebrieven rhapsodisch verward terugkeeren, maar in die dooreenhaspeling zit toch zin: "Ben je de moeder of de vrouw? Waar zijn de kinderen? Zijn de kleertjes al verkocht? Hu, huup... waar is je tulband? Zingt, kinderen, zingt, uw vader draagt het kruis!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek