Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 oktober 2025
Huug gelooft er blijkbaar niets van. Hij gaat zich quasi haasten, maar schiet niet op. Ik ben op Moeder's verzoek in de kamer bij hem gebleven. Ze hoopt, dat ik het op eene of andere manier met hem zal klaar spelen. "Arme jongen! Je moet je zoo haasten. Ik geloof wel, dat je je werkelijk niet gauwer kùnt aankleeden. Weet je in hoeveel tijd ònze Nol zich verkleedt na de koffie?" vraag ik.
Het licht van een straatlantaarn scheen op dat gelaat en... zag Renée goed?.... kwam daar niet plotseling een lach als van geheime verstandhouding in die oogen, terwijl zij op den voorbijrollenden landauer neerzagen?.... Wien gold die blik? Niemand meer was wakker dan Huug; maar nu de lantaarn voorbij was, kon Renée zijn gezicht niet meer onderscheiden.
"Ik zou je dezelfde vraag kunnen doen," antwoordde zij lachend, terwijl zij zijn vurig paard beschouwde, dat nauwelijks geduld had tot stilstaan. "Ja, ik ga maar alleen vandaag." "Ga niet te ver, Huug. De lucht betrekt zoo." "Neen.... Renée thuis gebleven?" "Zij had geen lust. Adieu!" En zij gingen beiden hun weegs, ieder met zijne eigene tevreden gedachten.
Huug is een robbedoes. Wanneer het weer het maar eenigszins toelaat, is hij 's morgens in den tuin. Hij leeft daar geheel vrij. Hij klimt in den boom, spit, wroet, harkt in zijn tuintje, en is dan geen goede kleeren nut.
Daarna houdt Huug aan mijn arm, onderweg een kleine nabetrachting. "Acht, en zeven en een half is eigenlijk even groot niet waar, net eendere jongens?" "Ja, dat heb ik vandaag nu ook gemerkt. Den vorigen Zondag geloofde ik het nog niet. Ik hield je nog voor klein." "Dat vond ik zóó naar, want ik kòn het toch wel. Het was alleen maar vervelend je zoo te haasten."
Zoo was hij langzamerhand een zeer knap en zeer belezen man geworden, maar ook een zeer knorrig huisgenoot. "Hebt je niets gemerkt?" "Wat dan?" "Neen, mannen merken nooit iets. Maar weet je wat ik gemerkt heb? Dat Huug wel eens op den inval kon komen met Renée te trouwen." "Zoo-oo?" vroeg hij, blijkbaar verwonderd, zweeg toen een poos en snoof daarop. Hij snoof altijd als hij boos was.
Onze nachtrust bekommert hem geen zier! Zeg, Huug, een aardig avondje, hé? Uitstekend geslaagd. Wat hebben we ons laatst bij de Van Bevelant's verveeld!"
...."O, je meent dat je voor dien leeftijd nog niet ver genoeg ben naar je zin?.... Wees gerust," vervolgde zij met een engelachtigen glimlach, "je denkt veel te nederig van jezelf, Huug. In ieder geval is de aanvoerder zijn klein schildwachtje ver vooruit."
"Ik heb bijna wroeging, dat ik mij zoo zalig kan gevoelen, Huug, terwijl papa zoo kort geleden is heengegaan.... Wat zou hij veel van je gehouden hebben?" Een sombere wolk vloog over zijn gelaat; telkens als hij aan dien vader dacht, van wien hij steeds met zeker ontzag had hooren spreken, was het hem als plaatste diens schim zich tusschen hem en Renée.
Je hebt gelijk, het was heel, heel leelijk van me. Kom, geef me een zoen, dan is alles weer over, hè?" Zij zag hem vol liefde en vertrouwen aan, en hij kuste haar op de oogen. Was het om ze te sluiten? "Zie je, Huug," en zij wandelden weer voort, "het kwam maar doordat ik zelf zoo'n flapuit ben. Alles, wat ik denk, als ik bij je ben, zeg ik ook dadelijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek