Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 november 2025
Dat was op zijn eerlijk gezicht te lezen. Hij was in al de gaards van de Telemarksche streken bekend, en dat beteekent dat hij door een ieder geliefd was en men hem in iedere woning gaarne zag verschijnen. Voor twee wezens koesterde hij evenwel een bijzonder gevoel, een grenzenlooze toewijding. Dat waren zijn neef Ole en zijn zuster Hulda.
»Toch valt, uit een financieel oogpunt beschouwd, niet te ontkennen, dat uwe moeder groot gelijk heeft." »Dat mijne moeder gelijk heeft?" »Zeker...." »Dus gij zoudt Hulda aanraden?...." »Volstrekt niet. Want niet alles is Goddank een rekenkunstig vraagstuk in deze wereld! Het twee en drie is vijf heeft niets te maken met hartzaken!"
Maar tevens vormde hij het vaste voornemen om nimmer over de nasporingen die hij in het werk wilde stellen, over de pogingen, die onder zijn invloed van alle kanten aangewend zouden worden te spreken. Noch Hulda, noch haar broeder Joël kwamen derhalve te weten, dat hij naar Christiania geschreven had.
»En ik keur hare weigering goed!" »Zoo, zoo!" »Bevalt u dat niet?" »Het mocht wat! Maar wij moeten duidelijk spreken. Met wien heb ik hier te doen?" »Wat bedoelt gij met die vraag?" »Heb ik met u of met Hulda Hansen, uwe zuster, te doen?" »Met Hulda Hansen, natuurlijk, maar mijne zuster en ik denken in deze zaak eenstemmig. Als gij dat niet weet, mijnheer Sandgoïst, verneem het dan thans!"
»Wij moeten hem redden!" kreet Hulda in de grootste overspanning. »Wij zullen hem redden!" »Ja, dat moeten en dat zullen wij!" antwoordde Joël. »Met veel koelbloedigheid zal het ons wel gelukken in zijne nabijheid te komen. Maar, ik heb alvorens u nog iets te vragen." »Kom, kom dan toch," smeekte het jonge meisje in de hevigste opgewondenheid. »Ja wel;.... maar dat gaat zoo maar niet.
Op den 4den Juli had Joël des ochtends zijne zuster begeleid naar de kleine kapel, waar Hulda dagelijks heenging, om voor den rampzaligen schipbreukeling te bidden. Hij bleef wachten gedurende dat gebed, om haar naar huis terug te brengen.
»Wie kan nog zoo laat komen?" mompelde Hulda zacht en op vreesachtigen toon. »Dat vraag ik mij al af," antwoordde hare moeder, die ook ongerust scheen. »Als Joël maar niets overkomen is," hernam het jonge meisje met gejaagde stem. En haastig stapte zij naar de deur, die zij in een oogwenk openmaakte.
Maar, goede vrienden, zal nu een tocht naar Dal niet te ver voor een kreupele zijn? Gaan zal ik niet kunnen..." »Laat dat maar aan ons over," zei Hulda. »Dat is alles goed en wel. Maar, hoe zult gij mij derwaarts vervoeren?" vroeg de vreemdeling. »Verontrust u daaromtrent niet, mijnheer," antwoordde Joël. »Ons karretje wacht ons hier beneden aan het pad.
»Is uw broeder teruggekomen?" »Neen, nog niet.... Maar verwacht gij hem dan terug, moederlief?" vroeg Hulda. »Heeft hij dan niet gezegd, dat hij heden thuis zou komen? Mij dunkt toch zoo." »Neen, moeder. Hoe komt gij er aan? Ik meen, dat zulks onmogelijk kan. Het is te ver." »Onmogelijk?.... Wat bedoelt gij daarmede? Is hij dan op de jacht?"
Het was dus meer dan waarschijnlijk, dat Siegfrid, na Hulda tot bruidsjuffer gestrekt te hebben, dienzelfden dienst van de laatstgenoemde zoude ontvangen. Zoo geschiedt het althans in Noorwegen. Zelfs in de meeste gevallen is het liefelijke baantje van bruidsjuffer voor de getrouwde vrouwen weggelegd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek