United States or British Indian Ocean Territory ? Vote for the TOP Country of the Week !
En welk een vroolijke stemming, zoowel bij de bruid als bij Siegfrid, de bruidsjuffer, bij haren vader, pachter Helmboë, bij Joël Hansen, haar aanstaande en ook bij vrouw Hansen, die, gelukkig voor haar, van haren kwelgeest Sandgoïst voor goed verlost was!
Zou mejuffrouw Siegfrid Helmboë van Bambel bij toeval het lot beschoren zijn vrouw Joël Hansen van Dal te worden?" »Ja, mijnheer Sylvius," antwoordde Hulda. »Siegfrid, die mijne beste vriendin is!" »Mooi zoo! Nog eene bruiloft in het verschiet," riep Sylvius Hog uit. »En ik ben er zeker van, dat ik ook op die zal genoodigd worden. En ik zal er niet aan kunnen ontkomen, ik zal haar moeten bijwonen!
»Wel ik bedoel dien, welke door Bambel voert!" »Door Bambel?" »Ja, door Bambel. Stel u nu toch zoo onnoozel niet aan, mijn jongen." »Waarlijk, ik...." »Door Bambel waar een zekere pachter Helmboë woont! Vat gij mij nu?" Joël was rood van verlegenheid geworden. Hij wist niet wat te antwoorden. »Door Bambel, waar ook de dochter van dien pachter woont. De lieve Siegfrid. Heet zij niet zoo?"
De lieve Siegfrid omhelsde hare vriendin innig en vond dat de arme Hulda er zeer bleek uitzag. Nu, dat was na zooveel doorgestaan leed niet te verwonderen. De beide jonge meisjes zonderden zich een oogenblik af om hun leed in elkanders boezem te ontlasten. »Laat je toch niet door het verdriet ternederslaan, beste Hulda," zei Siegfrid.
Het gold toch niets minder dan een zeker soort van keurslijf met regelmatige figuren geborduurd, dat zoodanig moest vervaardigd worden, dat het heerlijke middel van froken Siegfrid, als in een geëmailleerd hulsel omsloten, op zijn voordeeligst uitkwam. Ziet, bij de weelderige vormen van het lieve kind, bestond daarin eene groote moeielijkheid.
Ditmaal opende hij het bal met de bekoorlijke Siegfrid en besloot de danspartij met zijne lieve Hulda. Daarna danste Sylvius Hog niet meer. Het geluk scheen nu voor goed gevestigd in dat gezin, hetwelk in de laatste maanden zoo zwaar beproefd was geworden. Dat alles was wel een weinig het werk van professor Sylvius Hog.
In het onderhavige geval werd dus ten gunste van Joël van den algemeenen regel afgeweken, toen men het besluit nam, dat froken Siegfrid Helmboë moest optreden als bruidsjuffer van Hulda Hansen. Een onuitputtelijk vraagstuk, zoowel voor de bruid zelve als voor de bruidsjuffer, was de behandeling van het toilet, dat zij op den dag der plechtigheid zouden dragen.
Al sedert langen tijd had hij het edelmoedig karakter van Joël Hansen leeren waardeeren, en wij voelen ons verplicht er bij te voegen, dat zijne dochter Siegfrid ten opzichte van den jonkman niet ongevoelig was gebleven, zoodat ook zij hem waardeerde, maar op geheel andere wijze als haar vader.
Wij kennen evenwel de beweegreden, de magneet, die hem naar dat Noorweegsche dorpje trok; namelijk de schoone oogen van Siegfrid. De brave jongen was nog niet naar Bergen gereisd, om de Gebroeders Help uit te noodigen; maar hij had hen toch geschreven.
Wij hebben uit de dagbladen vernomen, dat men moeite doet om de Viken op te sporen. O, wees verzekerd, die pogingen zullen met welslagen bekroond worden...." »Denkt ge?" riep Hulda in tranen badende uit. »Zeker denk ik het, en dat denkt mijnheer Sylvius ook," vervolgde Siegfrid. »Zie, ik ben overtuigd, dat die nog hoopt.... Hulda.... beste Hulda!... ik smeek je.... wanhoop niet!"