Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Wanneer dan alles in orde was, staken we onze sigaren aan, uitmuntende »cherouts" van Manilla, en rookten we, steeds over het land pratende, dat Hod en Banks tot in de minste bijzonderheden kenden.
Ik had de stem van Banks en die van den machinist herkend, die zooeven den gang was binnengetreden. Ik stond dadelijk op en ging mijn kamer uit. Banks en Storr waren reeds onder de voorste veranda. Kolonel Munro was er mij voorgegaan en weldra voegde ook kapitein Hod zich bij ons. »Wat gebeurt er?" vroeg de ingenieur. »Zie eens, mijnheer," antwoordde Storr.
»'k Heb den tijd," antwoordde de kapitein. Daarna, zich tot mij wendende, vroeg hij, zonder echter den luipaard, die naar ons keek, uit het oog te verliezen: »Heb je nooit een tchîta gedood, Maucler?" »Nooit." »Wil je er een dooden?" »Kapitein," antwoordde ik, »'k wil je dat prachtige schot niet ontnemen...." »Wat dat betreft," zei Hod, »'t is toch geen schot voor een jager!
»'k Zeg u dank, vrouw natuur!" riep kapitein Hod uit. »Na zooveel minarets en koepels, na zooveel moskeeën en pagoden, laat ge ons een oude stad uit het leenroerig tijdvak bewonderen, met de Romaansche of Gothische wonderen, die zich zoo prachtig aan onze oogen voordoen!"
Werkelijk verlieten beiden het Stoomhuis, zelfs voordat wij nog vertrokken waren. Kapitein Hod, die reeds in garnizoen te Bénares geweest was, had het plan gevormd eenigen zijner kameraden te gaan zien. Banks en ik dus, de ingenieur had mij tot gids willen verstrekken, wij waren de eenigen, die uit een gevoel van belangstelling de stad wilden bezoeken.
Bij het eerste licht van den aanbrekenden dag kon ik de oevers van den Phalgou en een gedeelte van den weg, die zich verscheidene mijlen voor ons uitstrekte, onderscheiden. Hoe groot was onze verbazing, toen wij verscheidene honderden Hindoes bij groepen aan den kant van den weg zagen liggen. »Dat zijn onze bedevaartgangers van gisteren," zei kapitein Hod. »Wat doen ze daar?" vroeg ik.
»We willen het hopen, kolonel," antwoordde Hod het hoofd schuddende, »want anders zouden we onze kogels tot hagel moeten omgieten!" De dag van den 3n Juni was een der heetste, die we nog gehad hadden. Zoo de weg niet door groote boomen beschaduwd was geworden, geloof ik dat we letterlijk in onze rollende woning gekookt zouden zijn.
»Vooruit! vooruit!" riep kapitein Hod uit, die in de handen klapte en hartelijk lachte. En nu ijlde de IJzeren Reus, het midden van den weg houdende, snel voort en was weldra uit het oog der verbaasde menigte verdwenen, als een fantastisch dier in een wolk van stoom. EENIGE UREN TE B
De ingenieur stelde in zijne hoedanigheid van volbloed werktuigkundige slechts een zeer middelmatig belang in de heldendaden der Gladiators en Filles-de-l'air. En zelfs toen kapitein Hod het hierover met hem had, antwoordde Banks hem, dat de wedrennen naar zijne meening slechts op eene voorwaarde werkelijk merkwaardig zouden zijn. »En op welke?" vroeg Hod.
Wat evenwel wapens aangaat, had kapitein Hod gemeend het met niet minder dan met vier Enfield-karabijnen, met ontplofbare kogels, vier jachtgeweren en twee eendenroeren te kunnen stellen, behalve nog een zeker aantal geweren en revolvers, genoeg om al onze lieden te wapenen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek