Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Het avondfeest zou eerst om negen uur beginnen tot zoolang mocht ieder gaan waar en doen, wat hij wilde. "Kom, Vadertje," zei Hilda, en ze nam vroolijk haar vader in den arm. "Zullen we ook naar den tuin gaan, net als de anderen? 't Zal daar zoo heerlijk zijn!"
Tik, tik, tik.... Ja wel, 'k begrijp het: 't is tien uur, en eigenlijk moest ik nu al met Papa op weg zijn, om den armband te koopen. Tik, tik, tik, tik... Dank je voor de waarschuwing, mijn trouw horloge, maar 't is nu toch al te laat, 'k blijf er nog vijf minuten in!" En Hilda vlijde haar hoofd weer op 't kussen. Maar daar klonk het veel harder: "tik, tik, tik, tik!"
Nu, òf Hilda 't gehoord had: ze was ook van schrik opgesprongen en had haar boek op den grond laten vallen. "Paf, paf, paf, paf ....!" 't Geluid werd nog harder. Een mooi beeldje op de schrijftafel viel en brak. "O, Juffrouw, wat zou het toch zijn," schreide Roosje met de handen voor 't gezicht. Hilda gaf geen antwoord, maar ze wist nu wel, waar 't geluid vandaan kwam.
En daar was ze nu! Maar och, wat trof ze het slecht. Hilda zou juist in 't rijtuig stappen, om naar 't bal te gaan, den heelen avond zou ze wegblijven en den volgenden morgen vroeg moest de goede vrouw al weer vertrekken. Ze schreide haast van teleurstelling en klaagde: "Och, och, wat spijt me dat! En 't zal wel voor de laatste maal zijn, dat ik mijn kind zie.
Nelly wist niet wat ze zag, toen ze Hilda al zoo vroeg in den morgen voor zich zag staan. "Heerlijk, dat je komt," riep ze vroolijk, "nu kun je me meteen helpen uitzoeken. Pas op, val niet over al die doozen. Allemaal hoeden en mantels, om uit te kiezen. Kun je een poosje blijven? Dan maken we samen de doozen open." Zeker kon Hilda blijven.
Vreeselijk verschrikt sprongen ze hun bed uit en liepen naar vensters en deuren, om te zien, wat er toch te doen was. En Hilda? Zij was natuurlijk de eenige, die alles wel begreep. Toch het horloge! 't Was, of het zeggen wou: "Stop me maar weg, zoover je wilt: ik laat je niet met rust, je zult me hooren!"
Veel vlugger dan gewoonlijk kleedde ze zich aan, en 't was nog maar even half elf, toen ze kant en klaar aan haar vaders arm de deur uitstapte. Dat was nu wel een half uur te laat; maar de vader was het vroeger nog wel heel anders van Hilda gewoon, en daarom zei hij er maar niet veel van. Gelukkig ook woonde de goudsmid dichtbij, daar waren ze gauw genoeg.
En die loopt op Hilda toe en stoort zich niet aan het mooie balkleedje, maar valt haar om den hals en kust haar op beide wangen. Wie was dat dan toch wel! Ik zal 't je vertellen. Die boerenvrouw had vroeger op Hilda gepast, toen ze nog een klein kindje en later een klein meisje was. Je weet immers, dat Hilda geene moeder meer had.
Zou de schrijfster van Hilda van Suylenburg wel gedacht hebben, dat zij hier, in het midden van Java, zulke lieve, jonge, hooge vereersters vindt in de prinsessen van het huis van Paku Alam?
* 't Zou maar nuttelooze moeite zijn Hilda van Suylenburg in 't Maleisch te vertalen. Wie leest die taal, behalve de mannen? Er zijn ook nog zoo weinig Maleisch lezende Javaansche vrouwen. En om H.v.S. ingang bij haar te doen vinden, moesten ze eerst erop voorbereid zijn. Ze zouden dat als een aardig vertellinkje beschouwen en meer niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek