Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
En toen kwam er nog een prettig praatuurtje. De tijd vloog om: 't was al bijna vijf uur, eer Hilda er om dacht. Daar op eens hoorden ze harde stappen in de gang. De kamerdeur vliegt open en Hilda's vader komt haastig binnen. Nog met den deurknop in de hand roept hij: "Dag, kind! Hier ben ik terug van de reis. Klaar, om mee te gaan?"
Ik weet heelemaal niets; ik ben hier pas gekomen.... Hilda, jij moest maar eens een beetje in de tuin gaan. MEVR. HOLT. En jij ook, Netta. En wees maar heel vriendelijk tegen die arme Dina als ze komt. MEVR. LYNGE. En wat was er nu met dien broer van Mevrouw Bernick? MEVR. RUMMEL. Weet u dan niet dat hij die leelijke geschiedenis heeft gehad?
Maar toen was alles ook in orde: dat zag Hilda dadelijk, toen haar vader, gearmd met den prins, weer binnenkwam. Hij lachte over zijn heele gezicht en knikte Hilda dankbaar toe. "Verbeeld je," dacht Hilda, "als ik nu eens niet op tijd in de zaal geweest was, om voor den prins te zingen. Dan zou dit heerlijke niet gebeurd zijn. Dat lieve horloge!"
Om het weer goed te maken, luisterde ze vriendelijk naar zijn lang verhaal, liet hem eten geven en oude kleeren van haar vader, en zelf gaf ze hem nog geld, dat hij vooreerst geen gebrek meer behoefde te lijden. 'k Behoef je zeker niet te vertellen, hoe dankbaar de arme man was en hoe'n prettig, tevreden gevoel Hilda had, toen Valentijn weg was.
Toen ze al geen jongejuffrouw meer heette, maar eene jonge dame, stoorde ze zich nog net zoo min aan de klok. Hilda's vader was rijk: hij hield paard en rijtuig. Hilda ging dus bijna elken dag uit rijden. Nu, dat was een verdriet voor den koetsier en voor de paarden ook. Want och, wat moesten die altijd lang voor de deur op ons juffertje wachten, zelfs bij slecht weer!
Ze vond het veel gemakkelijker niet aan anderen te denken. Jammer, jammer, dat Hilda geene moeder meer had. Eene moeder zou haar dat leelijke gebrek wel afgeleerd hebben. Maar de vader kon niet altijd bij Hilda zijn. Die was heel dikwijls voor zaken van huis, en als hij thuis was, moest hij meest op zijne studeerkamer zitten werken.
Maar het duurde heel wat langer, eer Hilda klaar was met het kiezen van een' armband. Wat een armbanden moest de goudsmid voor haar uitstallen! Wat een gezoek en gepas en gevraag. Daar midden in het drukke gesprek met den goudsmid wees de klok in den winkel elf uur aan. En op 't zelfde oogenblik, daar had je 't weer: "Tik, tik, tik, tik!" "Wat blieft u, Juffrouw?" vroeg de goudsmid.
En voordat Hilda tijd had te bedanken, schoof de fee haar de deur uit. Een oogenblik later zat Hilda in de zachte kussens van het prachtige rijtuig en kon op haar gemak het mooie horloge bekijken, dat ze gekregen had. Of ze er heel blij mee was? Om de waarheid te zeggen: 'k geloof, dat ze veel liever een' armband of zoo iets zou gehad hebben.
Maar ze dacht ook: "Als ik Papa er zoo'n groot plezier mee doe, wil ik toch later uit mezelf beter op den tijd letten." Van de geschiedenis met het horloge vertelde ze niets, je zult wel begrijpen, waarom. Terwijl Hilda en haar vader nog aan tafel zaten, kwam de knecht binnen, om te zeggen, dat Valentijn er was, en of hij de juffrouw wel even spreken kon.
Goed, dat ik gekomen ben." Dat het middagmaal alles behalve lekker was, behoef ik je zeker niet te vertellen. Maar de fee hield zich goed en deed, alsof ze er niet veel om gaf. Vroolijk praatte ze met Hilda over allerlei dingen, en zoo liep alles veel prettiger af, dan Juffertje Te Laat wel gedacht had. Na 't eten ging de fee eerst een middagdutje doen en Hilda bladerde wat in een boek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek