Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
De bespieder had op zijn verkenningstocht Winnetou niet opgemerkt; vroeger had hij hem eens gezien, en nu herkende hij hem dadelijk. "De groote hoofdman der Apachen!" riep hij uit. "Dit blanke meisje bezit het totem van den Jongen Beer, en is dus onze vriendin. Wij hebben haar meegenomen, omdat wij niet wisten, of de mannen, bij wie zij behoorde, onze vrienden of vijanden waren."
Cyprianus, die eerst zeer ontsteld was, werd weldra door groot medelijden bewogen, toen hij den Chinees Li herkende, die daar door middel van zijne lange haarvlecht, die om den hals was geslagen, opgehangen was. De jeugdige ingenieur aarzelde geen oogenblik over hetgeen hij te doen had.
Zoodra hij de hand herkende verbleekte hij, maar hij bleef toch bedaard en zette een schertsenden woordenstrijd voort met eene dame, die tegen over hem zat. Eene korte poos later miste men hem uit den kring. In zijne kamer alleen zijnde opende en las hij den brief, nu erger dan nutteloos.
Doch zij vervolgde haar weg, en trad op de tafel toe waar de pastoor zat. Deze wendde het hoofd om, herkende haar, en 't mes waarmee hij at, viel hem uit de hand. "Geef die vrouw wat te eten!" beval Ibarra. "De nacht is donker en de kinderen verdwijnen," mompelde de bedelares. Maar bij 't zien van den alférez die haar toesprak, ontstelde de vrouw hevig en liep hard weg.
Bij onze nadering zag hij op, en ik herkende hoewel niet geheel onverwachts Sander Gerritsz of, anders gezegd Zwarten Piet. "Plaats maken!" zeide de Dokter: "Wat gerust? Nog ijlende?" "Zij is bedaarder, maar doodzwak," zeide Sander, met een zucht; "zij ligt geheel wezenloos en heeft mij nog geen woord toegesproken," en toen, mij herkennende: "Mijnheer Huyck!" riep hij verbaasd uit.
Lydia Iwanowna had zich bijna al gerust gesteld, toen men haar den volgenden morgen een briefje overbracht, in welks schrift zij dadelijk Anna Karenina's hand herkende. Het couvert bestond uit papier, zoo dik als boomschors, op welk geel papier zich een reusachtig monogram bevond en waaruit een aangename geur haar tegenkwam. "Wie heeft dat gebracht?" "Een commissionnair uit een hotel."
Maar tevens herkende hij ook terstond in den magtigen gebieder denzelfden persoon met wien hij in de tuinen van het paleis gesproken had, en omtrent wiens wezenlijken rang ook toen reeds, gelijk nu wel bleek, een inderdaad volkomen waar vermoeden bij hem gerezen was.
Op een middag waren ze een weiland ingegaan. Daarin liep het schaap, dat toebehoorde aan den vader van Klaas. Maar dat vertelde de guit niet. »Wacht«, dacht hij, »nu zullen we eens een grap hebben.« Hij en Jo liepen een heel eind de weide in. Eindelijk waren ze dicht bij het schaap gekomen. Het dier herkende Klaas en kwam naar de jongens toe. Toen deed Klaas, alsof hij vreeselijk bang werd.
"Ik, die reeds oud was, toen wij uit Brussel vertrokken, ik herkende u niet meer; gij, die een kind waart, gij noemt mijnen naam bij den eersten oogopslag en gij omhelst met vreugde een arm ootmoedig mensch, eenen knecht, eenen boer! Ha, wat is het zoet, te weten dat er toch iemand ons op de wereld bemint en aan ons denkt!" "En uwe goede Peternelle?" herhaalde de jongeling. "Gij antwoordt niet?
Ze hebben om een afzonderlijke kamer gevraagd en wodka besteld. Ga jij het brengen, en zie eens wat je van ze denkt." Ik nam de wodka over en ging naar binnen. "Daar zaten twee mannen. De een had den rug naar me toegekeerd; tegenover hem zat de ander, dien ik onmiddellijk herkende als de man die mij de knoetslagen toediende in Orenburg." "Herkende de booswicht jou niet?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek