Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Want achter de zolderdeur schaterde 't ingehouden gelach van mevrouw en juffrouw Amélie gelach gelach op zòlder 's nachts bij half een.... "Jessis nog toe," schorde Chris voor 't laatst. Kobus porde 'r in 'r zij. De ooren naar de zolderdeur gerekt, de halzen gespannen, hielden ze zich aan de trapleuning vast. Juffrouw Amélie leek te dansen telkens schokte ze neer, dan bij de deur, dan verder af.
Mosbruine en blauwzwarte aalschelvers joegen er met schuwe onrust naar hun aas, wit gebleste meerkoeten lieten zich nu hier, dan daar zien, zwart gekuifde zanddrijvers hieven hunne fiere halzen omhoog, om den omtrek te verkennen, en koppels eenden staken de koppen in de diepte, om naar hunne prooi te zoeken. Blijkbaar was het schuitje op eene bijzonder gelukkige plaats vastgelegd.
De muzikanten staan op in ’t orchest, en rekken de halzen uit om te zien w
Weldra verscheen, aangekondigd door fanfares en begroet met gezang, dat de vereeniging van Castilië met Arragon blij begroette, de koninklijke stoet; de hoofden gingen omhoog en de halzen rekten zich uit, om de souvereinen beter te kunnen zien, wier overwinning den vrede verzekerde aan de twee koninkrijken, en wier glorie op aller lippen was.
Het waren wangedrochten: zij hadden akelige, bolle, geelachtige gezichten, hun halzen waren zware, leelijke klompen vet, die als zakken naar beneden hingen; het waren kroplijders; zij sleepten zich met moeite voort en keken de vreemdelingen met wezenlooze blikken aan; de vrouwen zagen er vooral afschuwelijk uit. Waren dat de menschen in zijn nieuwe woonplaats? De oom.
En meteen stapte ze bij hem in den wagen. »Alles klaar, ja?« vroeg de meester. »Vooruit dan maar!« De paarden bogen de halzen voorover en zetten aan. »Hoera, hoera!« riepen de kinderen Ze wuifden met handen en zakdoeken naar familieleden en vrienden, die achter bleven. Daar ging het heen in fikschen draf. »Zingen, jongens!« riep Harms. De kinderen zongen hun hoogste lied.
Op zekeren avond, juist toen de zon in haar pracht onderging, kwam er een heele troep groote vogels uit het bosch, het eendje had er nooit zulke mooie gezien; zij waren spierwit en hadden lange, buigzame halzen: het waren zwanen. Zij lieten een eigenaardig geluid hooren, spreidden hun prachtige, lange vleugels uit en trokken uit de koude streken naar warmere landen.
"Niet altijd, dat is waar," herhaalde de proost en liet zijn oogen over de gemeente glijden om te genieten van de bewondering, die zijn lieveling wekken moest. Maar de proost schrikte; het was ademloos stil in de kerk, allen rekten de halzen uit en zagen Abraham aan, maar niet met bewondering, het was eerder een boosaardige, wreede nieuwsgierigheid.
De kellners zagen oplettend na wie nog te bedienen was. De zonneschijn was langzamerhand gedaald van de muren en van de stapels borden op de dientafels, die er tegen aanstonden, was ook niet meer op de gezichten van de eters, maar brandde nog alleen op de halzen en ruggen van hen, die aan den vensterkant zaten. Zij gingen aan het dessert. Eerst kwam de moskovische taart.
De zwanen ruischten om haar heen en bogen zich tot haar, dat zij om hun halzen de hemden kon gooien; en toen die hen aanraakten viel de zwanenhuid af, en haar broeders stonden levend voor haar, frisch en schoon; alleen de jongste miste den linkerarm, en daar voor was aan zijn schouder een zwanenvleugel gehecht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek