Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Smyrnaschen looper was belegd en stonden voor een hooge, eikenhouten kamerdeur, die toegang gaf tot de "zaal", waar Cécile's Engelsche gouvernante voor een hoog opvlammend haardvuur zat te handwerken. "Ga maar met Cilly mee, Elsje," zei hare tante, "en blijf dan maar even wachten tot ik bij je kom; dan kunnen wij eens zien of er ook een jurk van Cécile is, die je van avond aan kunt hebben.
"Wij hebben in elk geval toch Vader en Moeder en elkander," zei Bets vriendelijk uit haar hoekje. De vier jonge gezichtjes, bestraald door het haardvuur, klaarden bij die bemoedigende woorden op, maar betrokken weer, toen Jo droevig zei: "Wij hebben Vader niet, en zullen hem in lang niet hebben."
»Jongens, ga eens even mee!" zei Ros. »Moeder Jane schijnt onraad ontdekt te hebben!" Met hun vieren kwamen zij in de keuken. Daar toonde de marketentster aan de soldaten het verspreide haardvuur, hun vertellend hoe zij het geheel anders verlaten had. Ook wees zij de asch en stukken houtskool op den vloer. »Da's verdacht!" zei Ros.
Hij heeft een merkwaardige liefhebberij voor vuur, trek dikwijls de brandende pit uit de lamp en slikt deze in, haalt 's winters gloeiende stukjes kool uit het haardvuur, zonder dat dit hem eenigszins schaadt.
Dan volgt, veelal op den avond van den huwelijksdag, het haalleiden of halen, een Indogermaansch gebruik, dat men bij de Osseten weervindt. De bruidegom geleidt de bruid driemaal om den haard en om het haardvuur, waarna zij in de gemeenschap van het water en vuur wordt opgenomen.
Het heeft het sentiment van den haard, dat is: het zien van het open haardvuur als het roode hart van de kamer. Dat open haardvuur is het heilige vuur van Engeland, nog brandend gebleven te midden eener slaafsche beschaving van kachels. Blz. 21 But considered poetically: Maar uit een poëtisch oogpunt beschouwd is de Londensche mist niet onverdienstelijk.
Vooral echter, waar stille huiselijkheid en gezelligheid woont, hoort men des avonds bij het knappende haardvuur of op de bank vóor de woning of onder de dorpslinde nog het aloude gezang. Ook het volksfeest, voor zoover de moderne kultuur dit niet door en door verdorven heeft, de bruiloft en de kermisviering worden nog wel door het lied opgevroolijkt.
De stevige steenen gebouwen, waarin het haardvuur nooit uitgaat, kunnen in geval van nood een paar honderd menschen herbergen. De eigenaardigste werkzaamheid der kloosterlingen is echter de steeds door hen verrichte veiligheidsdienst, waarbij de wereldberoemde Honden krachtdadig medehelpen.
"Zij-je nie wel dan, boas?" vroeg Vaprijsken uit de schuur toesnellend. Maar Alfons gaf zelfs geen antwoord; hij schudde zwak het hoofd en zuchtte; hij zakte, op Rozeke en Vaprijsken gesteund, uit het zadel en struikelde gebogen naar binnen. "Kom, zet ou al gauwe bij 't vier; 'k zal ou ander klieren hoalen en 'k hé goeje woarme soepe gekookt," zei Rozeke, ontsteld hem vóór het haardvuur brengend.
Zoo wordt naar aloude zede bewaard het eeuwige haardvuur. Vóor den haard, op de deel, worden de feestgelagen gehouden; daar wordt het bruiloftsmaal gevierd; daar wordt lustig gedanst op het oogstfeest; ... daar, in de gemeenschap van mensch en vee, op het tooneel van het roerige, bonte alledaagsch-leven, wordt ook het lijk ter schouw gelegd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek