Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Nog dienzelfden avond begaf ik mij met een brief van onzen consul naar de wijk Guardia mangia Piet
Wel, San Diego was een soort pauselijk Rome. De pastoor was er de Paus en het Vatikaan; de onderluitenant alférez van de guardia civil de Koning van Italië en het Quirinaal. En hier zoowel als in 't andere Rome kwam uit deze verhouding oneindig geharrewar voort, want elk van hen wou de baas wezen, en vond den ander overbodig.
De militair was een oude luitenant, lang en met een streng voorkomen: hij leek wel een hertog van Alva, die wat achtergebleven was op de ranglijst der Guardia Civil. Hij sprak weinig, maar bars en kort. Een der "frailes", een jonge dominikaan, mooi, netjes en keurig als zijn bril met goud-montuur, had een vroegtijdige ernst over zich: het was de pastoor van Binondo, en in vroeger jaren was hij professor geweest aan San Juan de Setrán. Hij had de roep van een volleerd spreker, en wel zoo zeer, dat in de tijden, waarin de zonen van Guzm
Achter hem aan, op zoowat twintig pas afstands, kwam een andere grootere schim, die nog meer schim scheen te wezen dan de eerste, zoo luchtig stapte hij over den grond, terwijl hij telkens wanneer de eerste stilstond en omkeek verdween, alsof de aarde hem verzwolg. "Ik wordt achtervolgd!" mompelde de ander, "zou 't de guardia civil wezen? Zou de hoofdkoster liegen?"
't Scheen wel alsof Tarsilo niets anders verlangde, want toen hij de prop in zijn mond had, glansden zijn oogen van voldoening. Op een teeken van den alférez begon een guardia gewapend met een rotan, zijn droevige taak. Het lichaam van Tarsilo kromp ineen. Een gesmoord, lang-gerekt gebrul liet zich hooren, ondanks den doek, die hem in den mond zat. Hij boog het hoofd.
"Alzamentum Ibarrae ab alferesio Guardia civilis destructum? Et nunc? Wat zou dat nog? Is Don Crisóstomo je wat schuldig?" "Nee, maar, weet je, Tinong heeft hem ten eten gevraagd, hij heeft hem gegroet op de Puente de España op klaarlichten dag! Ze zullen zeggen dat hij een vriend van hem is!" "Een vriend?" riep de latinist verwonderd uit. "Amice, amicus Plato, sed magis amica veritas!
"Ik kwam u over een zaak van belang spreken," antwoordde de jonge man. "Gisteren avond..." "Hebben ze den stumper gepakt?" vroeg de oude vol belangstelling. "Bedoelt u Elias! Hoe weet u dat zoo." "Ik heb de muze van de guardia civil gezien." "De muze van de guardia civil! En wie is dat?" "Wel, de vrouw van den alférez, die u niet op uw feest genoodigd heeft.
Terwijl de aanwezigen dit voorval toejuichten, dat een einde maakte aan een proces dat beide partijen reeds lang verveelde, bracht plotseling de komst van vier guardia civiles en een sergeant, allen gewapend en met opgezette bajonet, stoornis in de vreugde en schrik onder de vrouwen. "Stil iedereen!" riep de sergeant. "Die zich verroert wordt neergeschoten!"
Vroeger, toen de burgemeester zoo onbeschaamd de meening van de meerderheid opzij zette, toen was het gepast uw ontslag te nemen. Maar nu u in strijd is met de guardia civil is het niet behoorlijk. In oorlogstijd moet men op zijn post blijven." "Jawel, maar niet wanneer de generaal zich verkoopt," antwoordde Don Filipo.
Ze is nu somber en weinig geruststellend. De guardia civiles en de soldaten van de burgerwacht, die er nu in zitten, spreken te nauwernood met elkaar. Op de tafel zijn de commissaris, twee schrijvers en eenige soldaten bezig papieren vol te krabbelen. De alférez loopt heen en weer, en kijkt van tijd tot tijd met een woesten blik naar de deur.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek