United States or Belgium ? Vote for the TOP Country of the Week !


Dit drietal maakte te zamen het kleine huishouden van 't stulpje onder 't geboomte uit. En behalve hare grootmoeder en het ongelukkige kind, had Sijtje niemand liever dan Teun den Jager, en indien zij 't hart had gehad om ooit of ooit aan haar grootmoeders dood te denken, zou zij er misschien al heel na aan toe geweest zijn om zich voor te stellen Teun de Jagers vrouw te worden.

Twee dekens en een kussen haalde hij er uit en laadde het op zijn hoofd. Toen greep hij zijn jas en grootmoe's Zondagsche japon. Allemaal op zijn hoofd, zoo ging hij terug. Het water kwam nu over zijn middel. De blokken van zijn bouwdoos dreven er op en grootmoeders stoel hobbelde heen en weer. "Bart! Bart dan toch!" riepen grootmoeder en Elsje. "Ja, ik kom." Daar was hij weer bij de ladder.

Ik wees hen op de nieuwe plichten der hedendaagsche vrouwen en vertelde hen, dat hunne grootmoeders en overgrootmoeders misschien de eerste vrouwen in de wereld zijn geweest, die bij de regeering hebben aangedrongen om kiesrecht.

Terwijl deze en nog veel meer vragen onbeantwoord blijven, verbaast men er zich over, hoe het conventionalisme zich onvoorwaardelijk verheugt over de vele jonge meisjes die studeeren, of voor een algemeenen arbeid de ouderlijke woning verlaten, waar zij toch zoo nuttig en noodig zijn; al zouden wij de laatsten zijn, om den horizont der vrouw, zooals in grootmoeders dagen, tot keuken, kinderkamer en huiskamer te willen beperken.

Maar wie durft beweren, dat het hedendaagsche meisje minder aantrekkelijk is geworden voor den hedendaagschen man, kent den waren toestand niet. Want immers ook de mannen zijn veranderd en zij, die met hun tijd hebben medegeleefd, verwachten van hunne vrouwen iets anders dan onze grootvaders van onze grootmoeders.

De drie andere cursieven geven Geertjes gepréoccupeerdheid weer, haar er-niet-bij-zijn bij het afscheid, haar denken aan het komende. Haar "Ja Groo'moe" is zelfs min of meer comisch als antwoord op grootmoeders zegenwensch. En we glimlachen goedig, als we daaraan denken, en hebben het onschuldige, levendige, naar het nieuwe willende meiske er des te liever om.

Het ras is verbasterd; de boteresses van heden zijn niet meer, als hare moeders en grootmoeders, sjouwers en pakkedragers: zij zijn commissionaires en bestelsters op de markt en op de publieke pleinen der stad.

"Dat u een lieve grootmoeder bent," zei Tony, greep grootmoeders hoofd en stopte haar een paar lekkere donkere vruchten in den mond, "en dat grootvader, de beste grootvader is van de heele wereld, Désiré, wat zeg jij." En Désiré zei niets, maar kwispelstaartte; hij was het toch heelemaal met Tony eens.

Je hebt nog na de Paasch ook vacantie. Grootmoe kan toch niet alleen blijven, wel?" "Och het is ook altijd," begon Bart, maar voordat hij had uitgesproken zag hij grootmoeders gezicht en hoorde haar mompelen, "'t is jammer, voor je, maar, zie je," en hij sloeg de oogen neer voor vaders blik, keek op zijn bord en zweeg. "Het wordt nog slechter weer," zei vader.

Grootmoeder zat op zijn rug, hij; wankelde even, maar bleef toch staan, boog zich voorover en voorzichtig, voetje voor voetje, ging hij naar de keuken met zijn lieven last. Grootmoeders rokken bengelden in het water, werden drijfnat, daar kon hij niets aan doen. "Goeie jongen, mijn lieve jongen," mompelde grootje. "Gaat 't wel? het is te zwaar." Bart kon niet antwoorden.