Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
Eindelijk, het was al negen uur en zij begonnen te denken, dat zij dien avond niets meer hooren zouden, kwamen dokter Losberne en de heer Grimwig de kamer binnen, gevolgd door den heer Brownlow en een man, waarvan de komst Oliver het bijna deed uitschreeuwen; want men zeide hem, dat het zijn broeder was en het was dezelfde man, dien hij in de herberg van het stadje had ontmoet en dien hij met Fagin door het raam van zijn kamertje naar binnen had zien kijken.
Brownlow en werd blijkbaar driftig onder het spreken. »Hij zal zijn hoofd opeten als 't niet waar is,« gromde Mr. Grimwig. »Hij verdiende, dat 't afgeslagen werd, als het waar was,« zei Mr. Brownlow. »En hij zou wel eens willen zien, wie dat doen wou,« antwoordde Mr. Grimwig, met zijn stok op den vloer stampend.
Bumble ging gretig op deze vraag in en schudde zijn hoofd met onheilspellende plechtigheid. »Zie je?« zei de heer Grimwig met een triomfantelijken blik naar den heer Brownlow. Brownlow keek eenigszins ongerust naar het opgeblazen gezicht van Mr. Bumble en verzocht hem, met zoo weinig mogelijk woorden te berichten, wat hij omtrent Oliver wist. Mr.
»Wilt u den pandjesbaas zelf spreken?« vroeg de heer Grimwig met een beweging naar de deur. »Neen,« antwoordde de vrouw, »als hij « naar Monks wijzend »als hij laf genoeg geweest is om te bekennen, en ik zie, dat hij 't gedaan heeft, en u hebt al die ouwe heksen uitgevraagd, tot u de rechte gevonden had, dan heb ik niets meer te zeggen.
De oude heer was op het punt te zeggen, dat Oliver in geen geval gaan zou, toen een smalend kuchje van mijnheer Grimwig hem deed besluiten, den jongen te laten gaan; opdat hij, door zijn boodschap goed te doen, aan Mr. Grimwig ineens de ongegrondheid van zijn verdenking zou bewijzen in dit opzicht ten minste.
»Ja mijnheer,« antwoordde Oliver. Hij antwoordde met een lichte aarzeling; Mr. Grimwig keek hem zóó strak aan, dat hij er verlegen onder werd. »Wil ik je eens wat zeggen,« fluisterde deze heer Mr. Brownlow in, »hij komt morgenochtend niet bij je. Hij bedriegt je, goede vriend.« »Ik wil er een eed op doen, dat 't niet zoo is,« antwoordde de heer Brownlow op warmen toon.
Ofschoon de heer Brownlow zelf ietwat heftig van aard was, verdroeg hij dit alles omdat hij de eigenaardigheden van zijn vriend kende met volkomen goed humeur en daar de heer Grimwig bij de thee zijn goedkeuring te kennen gaf omtrent de muffins, ging alles naar wensch. Oliver, die ook van de partij was, begon zich meer op zijn gemak te voelen in het bijzijn van den driftigen ouden heer.
Daar zijn ze!« Terwijl hij zich met een handigen zwaai weer in zijn stoel wierp, kwam werkelijk Mr. Brownlow terug met Oliver, die door Mr. Grimwig zeer genadig ontvangen werd; als 't geluk van dit oogenblik de eenige belooning was geweest voor al haar angst en zorg ter wille van Oliver, zou Rose Maylie zich goed beloond rekenen.
»Ik wil mijn hoofd opeten,« herhaalde de heer Grimwig, met zijn stok op den vloer stampend. »Hallo! wat hebben we daar?« Hij keek Oliver aan en deed een paar stappen terug. »Dit is Oliver Twist, waar we al eens over gesproken hebben,« zei de heer Brownlow. Oliver boog. »Dat is toch de jongen niet, die de koorts heeft gehad, hoop ik?« zeide de heer Grimwig en ging nog wat meer achteruit.
Nauwelijks waren de woorden haar van de lippen, of de heer Grimwig, die bezig was, in een groot boek, dat op tafel lag te bladeren, sloeg het met een luiden slag dicht en viel terug in zijn stoel; met onverholen verbazing op zijn gezicht bleef hij Rose aanstaren; toen, als beschaamd omdat hij zooveel ontroering getoond had, deed hij een heldhaftige poging zijn vorige houding weer aan te nemen en strak voor zich uit kijkend, stiet hij een hard en lang gefluit uit, dat zich echter niet in de ledige lucht scheen op te lossen, doch in den diepsten schuilhoek van zijn maag scheen weg te sterven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek